فلک-به فتح فاء (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَلَك (به فتح فاء و لام) از
واژگان قرآن کریم به معنای مدار كواكب است.
فَلَك:
(بر وزن فَرَس) مدار كواكب است.
(وَ هُوَ الَّذِي خَلَقَ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ كُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ) «اوست خدائی‌كه
شب و
روز را و
آفتاب و
ماه را آفريد، همه در يك مدارى شناوراند».
ايضا:
(لَا الشَّمْسُ يَنبَغِي لَهَا أَن تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَلَا اللَّيْلُ سَابِقُ النَّهَارِ وَكُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ) (نه خورشيد را سزاست كه به ماه رسد، و نه شب بر روز پيشى مى‌گيرد؛ و هر يك در مسير خود شناورند).
مدار شب و روز، اطراف
زمین، و مدار آفتاب و ماه، در
فضا و مخصوص به خودشان است. ظاهرا «كل» به هر چهار بر می‌گردد.
آیه ۴۰ یس نيز در همين مضمون است.
به نظر می‌آيد مدار نجوم، به مناسبت
نجوم كه در آن می‌گردند، فَلَك گفته شده، و گرنه مدار اعتبارى است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "فَلَک"، ج۵، ص۲۰۴.
