قَوام (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قَوام: (كَانَ بَيْنَ ذلِكَ قَواماً) «قَوام» (بر وزن عوام) در لغت، به معناى عدالت و استقامت و حدّ وسط ميان دو چيز است
و «قِوام» (بر وزن كتاب) به معناى چيزى است كه مايه قيام و استقرار بوده باشد.
(وَ الَّذِينَ إِذَا أَنفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَ لَمْ يَقْتُرُوا وَ كَانَ بَيْنَ ذَلِكَ قَوَامًا) (و كسانى كه هر گاه انفاق كنند، نه اسراف و زياده روى دارند مى‌نمايند و نه سختگيرى؛ بلكه در ميان اين دو، حدّ اعتدالى دارند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه قوام -به فتح قاف- به معناى حد وسط و معتدل است و همين كلمه به كسره قاف به معناى مايه قوام هر چيز است و جمله بين ذلک متعلق است به قوام و و معنايش اين است كه: بندگان رحمان انفاق مى‌كنند و انفاقشان همواره در حد وسط و ميان اسراف و إقتار است، پس اينكه فرمود:
(وَ كانَ بَيْنَ ذلِكَ قَواماً) توضيح و تنصيص همان جمله قبلى است كه فرمود:
(إِذا أَنْفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَ لَمْ يَقْتُرُوا) پس صدر آيه، دو طرف افراط و تفريط در انفاق را نفى كرده و ذيل آن، حد وسط در آن را اثبات نموده است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «قَوام»، ص۴۴۷.
