قِنْوان (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قِنْوان: (مِنْ طَلْعِها قِنْوانٌ دانِيَةٌ) «قِنْوان» جمع
«قِنْو» (بر وزن صنف) اشاره به رشته‌هاى باريک و لطيفى است كه پس از شكافته شدن خوشه سربسته نخل خارج مى‌گردد.
(وَ هُوَ الَّذِيَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ نَبَاتَ كُلِّ شَيْءٍ فَأَخْرَجْنَا مِنْهُ خَضِرًا نُّخْرِجُ مِنْهُ حَبًّا مُّتَرَاكِبًا وَ مِنَ النَّخْلِ مِن طَلْعِهَا قِنْوَانٌ دَانِيَةٌ وَ جَنَّاتٍ مِّنْ أَعْنَابٍ وَ الزَّيْتُونَ وَ الرُّمَّانَ مُشْتَبِهًا وَ غَيْرَ مُتَشَابِهٍ انظُرُواْ إِلِى ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَيَنْعِهِ إِنَّ فِي ذَلِكُمْ لآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ) (اوست آن كس كه از آسمان، آبى نازل كرد و به وسيله آن انواع نباتات را رويانديم و از آن، ساقه‌ها و شاخه‌هاى سبز، خارج ساختيم و از آن‌ها دانه‌هاى متراكم و از شكوفه نخل، خوشه‌هايى با رشته‌هاى باريک خارج ساختيم و باغ‌هايى از انواع انگور و زيتون و انار، گاه شبيه به يكديگر و گاه بى‌شباهت! هنگامى كه ميوه مى‌دهد، به ميوه آن و طرز رسيدنش بنگريد كه در آن، نشانه‌هايى از عظمت خدا براى گروه مؤمنان است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: قنوان جمع قنو و به معناى عذق -به كسر عين- است كه خوشه خرما را گويند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «قِنْوان»، ص۴۴۷.
