لؤلؤ (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لُؤْلُؤْ (به ضم لام و سکون همزه) از
واژگان قرآن کریم به معنای مروارید است. لؤلؤ مجموعا شش بار در
قرآن به کار رفته، یکی درباره مروارید
دنیا، دو بار در وصف خدمه
بهشت، یک بار در وصف زنان بهشتی و دو بار در
زینت اهل جنّت.
لُؤْلُؤْ:
مروارید است.
در
قاموس گوید: «اللّؤلؤ: الدّر»
و در «درر» گوید: درّ به ضمّ اوّل لؤلؤ عظیم است یعنی مروارید درشت. مراد از آن همان مروارید است که از دریا
صید میشود.
(یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ) «از آن دو دریا مروارید و
مرجان به دست میآید».
(وَ حُورٌ عِینٌ • کَاَمْثالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ) (و همسرانى از
حورالعین دارند، همچون مرواريد در
صدف پنهان)
(یُحَلَّوْنَ فِیها مِنْ اَساوِرَ مِنْ ذَهَبٍ وَ لُؤْلُؤاً) (در آنجا با دستبندهايى از
طلا و مرواريد
زینت مىشوند)
درباره
آیه (یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ) روایتی هست که در «برزخ» دیده شود.
لؤلؤ مجموعا شش بار در
قرآن به کار رفته، یکی درباره مروارید
دنیا، دو بار در وصف خدمه
بهشت، یک بار در وصف زنان بهشتی و دو بار در زینت
اهل جنّت.
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "لؤلؤ"، ج۶، ص۱۷۶.