• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

محمد آجری

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


ابوبکر محمد بن حسین بن عبدالله آجُرّی، (ح ۲۸۰ـ۳۶۰ق/۸۹۳ ـ۹۷۱م)، فقیه و محدث بود.


محمد آجری در محله درب الآجر در غرب بغداد زاده شد.

بیش‌تر رجال‌شناسان، مذهب او را شافعی گفته‌اند، اما برخی نیز وی را حنبلی دانسته‌اند.

مشایخ او در حدیث ابومسلم کَجّی، ابوشعیب حَرّانی، احمد بن یحیی حُلْوانی، جعفر بن محمد فاریابی، مُفضّل بن محمد جندی، احمد بن حسن بن عبدالجبار صوفی و گروهی دیگر بوده‌اند.
[۱] یافعی، عبدالله بن اسعد، مرآت الجنان، ج۲، ص۲۸۰.    


کسانی چون علی بن بشران، عبدالملک بن بشران
[۲] خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، بیروت، ج۱۰، ص۴۳۱.    
، علی بن احمد بن عمر مقری‌ء و ابونعیم اصفهانی از او روایت کرده‌اند.

وی تا ۳۳۰ق/۹۴۲م در بغداد حدیث گفت و سپس به مکه رفت و مجاور شد و تا پایان عمر در آن‌جا به نقل حدیث اشتغال داشت.

بروکلمان و سزگین از او با نام محمد بن حسین بن علی یاد کرده‌اند که ظاهراً خطاست.

سزگین آثار زیر را از او نام برده که نسخه‌های خطی آن‌ها در مراکزی که ذیلاً یاد می‌شود، باقی است:
۱. اربعون حدیثاً، لندبرگ، بریل (لیدن، هلند)؛
۲. فرض طلب العلم، برلین؛
[۳] حاجی خلیفه، کشف‌الظنون، ج۱، ص۵۲۳، استانبول، ۱۹۴۱م.    

۳. اخلاق العلماء، عاشر افندی (استانبول)؛
۴. اخبار عمر بن عبدالعزیز، ظاهریه (دمشق)
۵. کتاب الغرباء (من المؤمنین)، ظاهریه (دمشق)؛
۶. التصدیق بالنظر الی الله فی الآخره و ما اعدّ لاولیائه، ظاهریه (دمشق)؛
۷. تحریم النّرد و الشطرنج و الملاهی، ظاهریه (دمشق)؛
۸. کتاب اخلاق حمله القران، برلین، عاشر افندی (استانبول)، راغب پاشا (استانبول)، ظاهریه (دمشق)؛
۹. کتاب الشریعه، آصفیه، حدیث، ظاهریه (دمشق)، حدیث؛
[۴] حاجی خلیفه، کشف‌الظنون، ج۲، ص۱۴۳۰.    

۱۰. ما ورد فی لیله النصف من شعبان، دارالکتب (قاهره)، حدیث؛
۱۱. وصول المشتاقین و نزهه المستمعین، اولو جامع بورسه (ترکیه)؛
۱۲. جزء فیه مسأله الجهر بالقرآن فی الطواف، دارالکتب (قاهره)، حدیث؛
۱۳. ادب النفوس، ظاهریه (دمشق)، حدیث؛
۱۴. جزء فیه حکایات الشافعی و غیره، ظاهریه (دمشق)؛
۱۵. الفوائد المنتخبه، ظاهریه، مجمع (دمشق).
[۵] ابن‌اثیر، عزالدین، الکامل فی التاریخ،ج۸، ص۶۱۷.    
[۶] ابن‌تغری بردی، یوسف، النجوم الزاهره، ج۴، ص۶۰.    
[۷] ابن‌جوزی، عبدالرحمان، صفوه الصفوه، ج۱، ص۵۴۸.    
[۸] ابن‌خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۴، ص۲۹۲-۲۹۳.    
[۹] ابن‌عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب فی اخبار من ذهب، ج۴، ص۳۱۶-۳۱۷.    
[۱۰] اسنوی، جمال‌الدین، طبقات الشافعیه، ص۷۹، بغداد، مطیعه الارشاد، ۱۳۹۰ق.
[۱۱] بروکلمان، کارل، ذیل، ج۱، ص۱۷۳.
[۱۲] بروکلمان، کارل، ذیل، ج۱، ص۲۷۴.
[۱۳] بغدادی، اسماعیل پاشا، ایضاح المکنون، ص۲۳۵، استانبول، ۱۳۶۴ق.
[۱۴] بغدادی، اسماعیل پاشا، هدیه‌العارفین، ج۲، ص۴۶۴۷، استانبول، ۱۹۵۱م.    
[۱۵] حاجی خلیفه، کشف‌الظنون، ج۱، ص۵۲۳.    
[۱۶] خوانساری، محمدباقر، روضات الجنات، ج۷، ص۳۳۴-۳۳۶، تهران، ۱۳۹۰ق.    
[۱۷] دائره‌ المعارف القرن العشرین، ج۳، ص۷۹.
[۱۸] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۹۷.    
[۱۹] سزگین (آلمانی)، ج۱، ص۱۹۴-۱۹۵.
[۲۰] صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۲، ص۲۷۶.    
[۲۱] قمی، عباس، الکنی و الالقاب، ج۲، ص۵.    
[۲۲] یاقوت، حموی، معجم‌البلدان، ج۱، ص۵۱.    


(۱) ابن‌اثیر، عزالدین، الکامل فی التاریخ.
(۲) ابن‌تغری بردی، یوسف، النجوم الزاهره.
(۳) ابن‌جوزی، عبدالرحمان، صفوه الصفوه، به کوشش محمود فاخوری، بیروت، دارالمعرفه، ۱۹۷۹م.
(۴) ابن‌خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان.
(۵) ابن‌عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب فی اخبار من ذهب.
(۶) اسنوی، جمال‌الدین، طبقات الشافعیه، بغداد، مطیعه الارشاد، ۱۳۹۰ق.
(۷) بروکلمان (آلمانی)، ذیل.
(۸) بستانی (بطرس).
(۹) بغدادی، اسماعیل پاشا، ایضاح المکنون، استانبول، ۱۳۶۴ق.
(۱۰) بغدادی، اسماعیل پاشا، هدیه‌العارفین، استانبول، ۱۹۵۱م.
(۱۱) حاجی خلیفه، کشف‌الظنون، استانبول، ۱۹۴۱م.
(۱۲) خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، بیروت.
(۱۳) خوانساری، محمدباقر، روضات الجنات، تهران، ۱۳۹۰ق.
(۱۴) دانشنامه ایران و اسلام.
(۱۵) دائره‌المعارف القرن العشرین.
(۱۶) زرکلی، خیرالدین، الاعلام.
(۱۷) سزگین (آلمانی).
(۱۸) صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات.
(۱۹) قمی، عباس، الکنی و الالقاب.
(۲۰) یافعی، عبدالله بن اسعد، مرآت الجنان، بیروت، ۱۹۷۰م.
(۲۱) یاقوت، حموی، ابوعبدالله، معجم‌البلدان.

۱. ↑ یافعی، عبدالله بن اسعد، مرآت الجنان، ج۲، ص۲۸۰.    
۲. ↑ خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، بیروت، ج۱۰، ص۴۳۱.    
۳. ↑ حاجی خلیفه، کشف‌الظنون، ج۱، ص۵۲۳، استانبول، ۱۹۴۱م.    
۴. ↑ حاجی خلیفه، کشف‌الظنون، ج۲، ص۱۴۳۰.    
۵. ↑ ابن‌اثیر، عزالدین، الکامل فی التاریخ،ج۸، ص۶۱۷.    
۶. ↑ ابن‌تغری بردی، یوسف، النجوم الزاهره، ج۴، ص۶۰.    
۷. ↑ ابن‌جوزی، عبدالرحمان، صفوه الصفوه، ج۱، ص۵۴۸.    
۸. ↑ ابن‌خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۴، ص۲۹۲-۲۹۳.    
۹. ↑ ابن‌عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب فی اخبار من ذهب، ج۴، ص۳۱۶-۳۱۷.    
۱۰. ↑ اسنوی، جمال‌الدین، طبقات الشافعیه، ص۷۹، بغداد، مطیعه الارشاد، ۱۳۹۰ق.
۱۱. ↑ بروکلمان، کارل، ذیل، ج۱، ص۱۷۳.
۱۲. ↑ بروکلمان، کارل، ذیل، ج۱، ص۲۷۴.
۱۳. ↑ بغدادی، اسماعیل پاشا، ایضاح المکنون، ص۲۳۵، استانبول، ۱۳۶۴ق.
۱۴. ↑ بغدادی، اسماعیل پاشا، هدیه‌العارفین، ج۲، ص۴۶۴۷، استانبول، ۱۹۵۱م.    
۱۵. ↑ حاجی خلیفه، کشف‌الظنون، ج۱، ص۵۲۳.    
۱۶. ↑ خوانساری، محمدباقر، روضات الجنات، ج۷، ص۳۳۴-۳۳۶، تهران، ۱۳۹۰ق.    
۱۷. ↑ دائره‌ المعارف القرن العشرین، ج۳، ص۷۹.
۱۸. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۶، ص۹۷.    
۱۹. ↑ سزگین (آلمانی)، ج۱، ص۱۹۴-۱۹۵.
۲۰. ↑ صفدی، خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، ج۲، ص۲۷۶.    
۲۱. ↑ قمی، عباس، الکنی و الالقاب، ج۲، ص۵.    
۲۲. ↑ یاقوت، حموی، معجم‌البلدان، ج۱، ص۵۱.    


دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد آجری»، شماره۸۵.    


رده‌های این صفحه : تراجم | علمای اهل سنت | علمای قرن چهارم | فقهای شافعی | محدثین اهل سنت
جعبه ابزار