• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

فقیه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



فقیه به معنای دارنده ملکه استنباط حکم فرعی شرعی از منابع معتبر می‌باشد.



فقه در لغت به معنای فهم، فطانت و درک عمیق و دقیق آمده است و اساس و ریشه آن به گشودن و شکافتن باز می‌گردد و فقیه به کسی اطلاق می‌شود که دارای فهم عمیق و دقیق است، احکام را می‌کاود و گره‌ها و معضلات آن را می‌گشاید و حل می‌کند.
در کلمات متأخران، واژه مجتهد نیز به معنای فقیه به کار رفته است.


واژه فقه و فقیه در آیات و روایات در همان معنای لغوی به کار رفته و همه معارف و آموزه‌های دینی؛ اعم از اصول و فروع را دربر می‌گیرد و اختصاص به حوزه خاصی ندارد؛ لیکن به تدریج در اصطلاح فقها محدود به حوزه خاصی شده است و امروزه فقیه به کسی اطلاق می‌گردد که در رشته‌ای خاص از علوم اسلامی؛ یعنی احکام فرعی شرعی دارای ملکه استنباط است و می‌تواند حکم شرعی هر مسئله‌ای را با بحث و بررسی از ادله معتبر شرعی به دست آورد.
[۱] مجمع البحرین، واژه «فقه».
[۳] معالم الدین (قسم الفقه)، ج۱، ص۹۰.



از احکام مربوط به آن، ذیل عناوین اجتهاد ، تقلید و فقه سخن رفته است؛ چنان که قلمرو ولایت فقیه در عنوان ولایت فقیه مطرح خواهد شد.


۱. مجمع البحرین، واژه «فقه».
۲. منتهی المطلب، ج۱، ص۷.    
۳. معالم الدین (قسم الفقه)، ج۱، ص۹۰.



فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بيت عليهم‌السلام، زير نظر آيت‌الله محمود هاشمى‌شاهرودى، ج۵، ص۷۲۳، برگرفته از مقاله«فقیه».    



جعبه ابزار