محمد باقر نجفی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
«آیة الله شیخ محمد باقر نجفی اصفهانی»، فرزند محمد تقی نجفی اصفهانی، از علمای نام دار قرن سیزدهم هجری، در
اصفهان می‌باشد که به مبارزه با
فرقه ضاله بابیه پرداخت.
وی به سال ۱۲۳۴ ق، در خانه شیخ محمد تقی، پدری فاضل، متولد شد. او که تا سن ۱۳ سالگی از محضر درس پدر بهره‌ها برد، به
نجف اشرف رفت و تحت تربیت استادانی مانند محمد حسن نجفی،
کاشف الغطاء و
شیخ انصاری قرار گرفت و با کوله باری از
علم و دانش، به اصفهان رفت و توشه سال‌های تحصیل در نجف را در کلاس درسش در اصفهان در اختیار طالبان علم قرار داد.
وی، پس از بازگشت به اصفهان، در مسجد شاه (مسجد امام)، به تدریس
علوم دینی پرداخت و شاگردانی چون سید اسماعیل صدر،
سید محمدکاظم طباطبایی یزدی و شریعت اصفهانی را تربیت کرد.
وی فقط به تدریس اکتفا نکرد و رسیدگی به امور مردم و کمک به حل و فصل مشکل آنها را نیز سرلوحه کار خود قرار داد.
ایشان، در مقام
قضاوت نیز بود و در دوران مشروطیت، در کنار سایر علمای روشن فکر، به مبارزه با مبلغان دروغین دینی می‌پرداخت.
یکی از ویژگی‌های ایشان این بود که با انحرافات دینی، به ویژه بابیت که در اصفهان در آن مقطع زمانی، تبلیغات زیادی داشت، مبارزات شدیدی کرد و بعضی از آنها را از صحنه خارج کرده است.
کتاب «هدایة المسترشدین» که شرح بر معالم می‌باشد، تالیف وی است.
وی، در ۲۳ صفر ۱۳۰۱ ق، در
نجف اشرف درگذشت و در همان جا به خاک سپرده شد.
نرم افزار جامع اصول فقه، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
