معاد (مفردات‌قرآن)

مقالات مرتبط: عناوین کتاب قاموس قرآن (جلد ۵).

مَعاد (به فتح میم) یکی از مفردات به کار رفته در قرآن کریم و مراد از آن چنانكه گفته‌اند مکّه است.

فهرست مندرجات

۱ - مفهوم شناسی

مَعاد: مصدر میمی و اسم زمان و مکان است، و آن در آیه‌ (إِنَّ الَّذِي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرادُّكَ إِلى‌ مَعادٍ ...) اسم مکان و مراد از آن چنانكه گفته‌اند مکّه است، يعنى: «آنكه قرآن را بر تو فرض كرده كه بخوانى و تبليغ كنى حتما تو را به شهر خويش باز خواهد گرداند». (رجوع شود به «ردد»)

۲ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۶۶.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۹۴.
۳.	↑ طریحی نجفی، مجمع البحرین، ج۳، ص۱۱۰.
۴.	↑ قصص/سوره۲۸، آیه۸۵.

۳ - منبع