مَجْرا (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَجْرا: (بِسْمِ اللَّهِ مَجْراها) «مَجْرا» از مادّه
«جَرْى» و «مُرْسا»
هر دو اسم زمان، به معناى «موقع حركت» و «موقع توقف» است.
(وَ قَالَ ارْكَبُواْ فِيهَا بِسْمِ اللّهِ مَجْرَاهَا وَ مُرْسَاهَا إِنَّ رَبِّي لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ) او گفت: («بر آن كشتى سوار شويد به نام
خدا؛ در هنگام حركت آن و توقفش، كه پروردگارم آمرزنده و مهربان است.»)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: بعضى از اساتيد قرائت، كلمه مجراها را به فتحه ميم قرائت كرده و آن را مصدر ميمى از ثلاثى مجرد و به معناى جريان و سير و حركت كشتى گرفته‌اند. بعضى ديگر آن را مجراها - به ضمه ميم- خوانده- و آن را مصدر ميمى از باب افعال- و به معناى اجراء و سوق دادن و به پيش راندن كشتى گرفته‌اند و از كلمه مرسا مصدر ميمى- از باب افعال- و به معناى ارساء و مرادف آن است، و ارساء به معناى متوقف كردن و ثابت نگه داشتن كشتى است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «مَجْرا»، ص۵۰۵.
