مَسْغَبَة (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَسْغَبَة:(في يَوْمٍ ذي مَسْغَبَةٍ) «مَسْغَبَة» از مادّه «
سَغَب» (بر وزن غضب) به معناى «گرسنگى» است؛
بنابراين،
(يوم ذى مسغبة) به معناى روز گرسنگى است، گرچه هميشه گرسنگان در جوامع بشرى بوده‌اند، ولى اين تعبير، تأكيدى است بر اطعام گرسنگان در ايام قحطى و خشكسالى و مانند آن، براى اهميت اين موضوع، و الا اطعام گرسنگان هميشه از افضل اعمال بوده و هست.
(أَوْ إِطْعامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ) (يا غذا دادن در روز گرسنگى)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه مسغبة به معناى گرسنگى و قحطى است، و كلمه مقربة به معناى قرابت نسبى است، و كلمه متربة از ماده تراب (خاک) گرفته شده و معنايش خاک‌نشينى از شدت فقر است. معناى آيه اين است كه:
انسان مورد بحث به هيچ عقبه‌اى قدم ننهاد، نه بنده‌اى آزاد كرد، و نه در روز قحطى طعامى داد، نه به يتيمى خويشاوند، و نه به مسكينى خاک‌نشين.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «مَسْغَبَة»، ص۵۲۷.
