نقش اقرار در فصل خصومت
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
هرگاه در دعوایی
مدعی علیه به آنچه مورد
ادعا است
اقرار کند؛ دعوی خود به خود خاتمه یافته و مقر ملزم به اقرار خود خواهد بود.
در این مورد به نظر می‌رسد که عمل
دادرس ، قضایی نباشد. در این زمینه
سرخسی نیز چنین می‌گوید: «الاقرار لیس میزانا للفصل، المقر بنفس اقراره یرفع الخصومة».
مؤید این مطلب عموم
روایت پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم است که می‌فرمایند: «انما اقضی بینکم بالبینات و الایمان»
با این توضیح که اقرار خود به خود رافع
خصومت است؛ و با وجود اقرار خصومت خود به خود مرتفع می‌گردد و نیازی دیگر به
اثبات نمی‌باشد.
بنابراین اقرار یکی از ادله اثبات محسوب نیست و با خروج اقرار از ادله اثبات دعوی این روایت به صورت حقیقی باقی می‌ماند، درحالی که اگر اقرار همانند
بینه و
سوگند یکی از ادله اثبات بود، لازم بود که
حصر روایت نبوی شکسته و اقرار بر آن افزوده شود.
قواعد فقه، ج۳، ص۱۴۹، برگرفته از مقاله «نقش اقرار در فصل خصومت».
