پاداش توکل (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
پاداش توکل کنندگان به
خدا بهره مندی از نعمتهای الهی، و سکونت و خلود در غرفه‌های
بهشت است.
خلود و سکونت در غرفه‌های
بهشت، در پرتو
توکل به
خدا است.
... لنبوئنهم من الجنة غرفـا... • الذین صبروا وعلی ربهم یتوکلون. «و آنان که
ایمان آوردند و به اعمال نیکو پرداختند البته آنها را به عمارات عالی بهشتی که زیر درختانش نهرها جاری است منزل دهیم که در آن زندگانی ابدی کنند، آنجا پاداش نیکویی برای نیکوکاران عالم است. • آنان که (در راه
دین خدا)
صبر و شکیبایی پیشه کردند و بر
پروردگار خود
توکل می نمودند.»
خدای تعالی در این
آیه نخست پاداش آنهایی را که ایمان آورده، و
عمل صالح کرده اند، بیان می کند، و سپس آنان را عامل می خواند، و می فرماید: "و نعم اجر العاملین- چه خوب است پاداش عاملان"، آن گاه همین عاملان را
تفسیر می کند به "الذین صبروا و علی ربهم یتوکلون- کسانی که صبر می کنند، و بر پروردگار خود توکل می نمایند" و با این بیان صبر و توکل را دو تا از خصایص
مؤمنین دانسته، و با این اشاره ها فهمانده است که
مؤمن وقتی که در راه خدا صبر کند، و بر خدا توکل نماید، از ایمان خود راضی می شود، پس بر هر مؤمن است، که تا آنجا که راهی برای دین داری خود می یابد، دین داری را از دست نداده، بر هر
اذیت و جفایی صبر کند، و چون کارد به استخوانش رسید، و دیگر نتوانست مراسم دینی خود را در
وطن خود به پای دارد، آن وقت باید از وطن بیرون شده و به سرزمینی دیگر
مهاجرت کند، و بر دشواری و تعب و
رنج غربت نیز صبر کند.
آنها در قصرهایی که درختان بهشتی از هر سو احاطه اش کرده، و نهرهای گوناگون که طبق
آیات دیگر
قرآن هر کدام طعم و منظره ای مخصوص به خود دارند از لابلای آن درختان، و زیر این قصرها در جریان است منزل می کنند. (توجه داشته باشید" غرف "جمع" غرفه" به معنی ساختمان بلند است که بر اطراف خود مشرف باشد).
امتیاز دیگر غرفه های بهشتی این است که همچون منازل و قصرهای این
جهان نیست که هنوز
انسان دمی در آن نیاسوده است بانگ "الرحیل" زده می شود بلکه "آنها جاودانه در آن خواهند ماند" (خالدین فیها).
بهره مندی از نعمتهای الهی، از پاداشهای آخرتی توکل است.
... وما عند الله خیر وابقی للذین... وعلی ربهم یتوکلون. «پس چیزی که نصیب شما گردیده متاع (فانی) زندگی دنیاست و آنچه نزد خداست بسیار بهتر و باقی تر است اما آن مخصوص است به آنان که به خدا ایمان آورده اند و بر
پروردگار خود توکل می کنند.»
این
آیه تفصیل و شرحی است برای مساله روزی دادن که قبلا بدان اشاره کرده بود، و آن را تقسیم می کند به
رزق عمومی و خصوصی. رزق عمومی عبارت است از مادیات که
خداوند آن را هم به مؤمن و هم به
کافر داده. و رزق خصوصی عبارت است از آنچه نزد خدا ذخیره شده برای
آخرت مؤمنین به تنهایی. و به مناسبت ذکری هم از اوصاف مؤمنین نموده و اشاره ای هم به آینده ستمکاران در
قیامت می کند.
توکل به خدا، سبب بالاترین پاداش آخرتی است.
والذین هاجروا فی الله من بعد ما ظـلموا لنبوئنهم فی الدنیا حسنة ولاجر الاخرة اکبر لو کانوا یعلمون• الذین صبروا وعلی ربهم یتوکلون. «و آنان که در راه خدا
مهاجرت کردند پس از آنکه ستمها (در وطن خود از
کافران) کشیدند ما در
دنیا به آنها جایگاه آسایش و نیکو می دهیم در صورتی که اگر بدانند اجری که در آخرت به آنها عطا خواهیم کرد بزرگتر (و بسیار بهتر و نیکوتر) است. • (این اجر بزرگ در دنیا و عقبی به) آن کسانی (عطا می شود) که (در راه دین) صبر کردند و بر خدای خود در کارها توکل می نمایند.»
"و لاجر الآخرة اکبر لو کانوا یعلمون"- این، تتمیم وعده قبلی و اشاره به این نکته است که
اجر اخروی از
اجر دنیوی که گفته شد بهتر است اگر مردم بدانند که خدا در آخرت چه نعمتهایی برایشان آماده کرده، زیرا در آخرت
سعادت آمیخته با بدبختی نیست، بلکه خلودی است که فنا در آن راه ندارد و کام و لذتش با ناکامی توام نیست، جوار رحمت
رب العالمین است.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «پاداش توکل».
