پرهیز امام حسین از جنگ
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یکی از مواردی که در کربلا اتفاق افتاد این بود که
امام حسین(علیه‌السلام) از
جنگ پرهیز می‌کرد و دوست نداشت آغازگر جنگ باشد.
ضخاک بن عبدالله مشرقی گوید: بامداد
روز عاشورا هنگامی که دشمن به سوی ما آمد و آتش را در هیزم‌هایی که قبلاً در کانال ریخته شده بود شعله‌ور دید، یکی از آنها که کاملاً مسلح و بر اسبی سوار بود، پیش تاخت. او هیچ صحبتی با ما نکرد، تا به نزدیکی خیمه‌ها رسید. نگاهی به خیمه‌ها کرد، دید جز هیزم و
آتش چیزی نمی‌بیند. پس برگشت و با صدای بلند گفت: ای حسین، پیش از
روز رستاخیز و در دنیا به سوی آتش شتاب کردی. حسین به پرسید: این کیست؟ گویا
شمر بن ذی‌الجوشن است؟ عرض شد: آری، خود اوست. حضرت فرمود: ای پسر زن بزچران (شاید منظور امام از جملهٔ «پسر زن بزچران» تحقیر شمر و اشاره به پستی
خاندان او باشد.)، تو سزاوار سوختن در آتشی، در این هنگام
مسلم بن عوسجه عرض کرد: فدایت شوم، ای فرزند
پیامبر، اجازه می‌دهید تا او را با
تیر بزنم؟ او در تیررس من است و تیرم به خطا نمی‌رود. این فاسق از بزرگترین ستمگران است؟ امام فرمود: تیر نزن؛ زیرا نمی‌پسندم که آغازگر جنگ باشم.
پیشوایی، مهدی، مقتل جامع سیدالشهداء، ج۱، ص۷۴۴.
