یَتَّقْهِ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یَتَّقْهِ: (یَخْشَ اللَّهَ وَ یَتَّقْه) جمله
«یَتَّقْهِ» از مادّه
«اِتّقاء- وِقایَة» که با سکون «قاف» و کسر «هاء» قرائت می‌شود در اصل
«یَتَّقِیهِ» بوده، چون شرط واقع شده، یاء آن به خاطر مجزوم شدن، حذف گردیده، و چون دو کسره پشت سر هم ثقیل بوده، یکی از آن دو حذف شده و به صورت فوق در آمده است.
(وَمَن يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَخْشَ اللَّهَ وَيَتَّقْهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْفَائِزُونَ) (و هر كس
خدا و پيامبرش را
اطاعت كند، و از خدا بترسد و از مخالفت فرمان او بپرهيزد، چنين كسانى همان پيروزمندان واقعى هستند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: اينكه
آیه شريفه در
سیاق آیات قبلى وارد شده به انضمام آيه قبلش
اين معنا را مى‌رساند كه در مقام تعليل- و به منزله كبرايى كلى- براى آيه قبل است كه چون حكم مى‌كرد به
رستگاری هر كس كه
مؤمن باشد، و حكم خدا و رسول را با كلمه سمعا و طاعة پاسخ گويد، گويى گفته: كسى كه مطيع خدا و رسول او است و مؤمن حقيقى هم هست، و هم در
باطن او
ترس خدا، و هم در ظاهر او به شهادت تقوايش ترس از خدا مى‌باشد، رستگار است و قاعده و كبراى كلى اين است كه به طور كلى هر كس خدا و رسول او را اطاعت كند و از خدا بترسد و
تقوی پيشه كند، تنها اين چنين كسان رستگارانند، (
فوز و
فلاح به يك معنا است).
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «یَتَّقْهِ»، ص۶۳۵.
