در ۱۳۱۴ق/۱۸۹۷ عشایر ایالت سر حد افغانستان بر ضد انگلستان دست به شورش زدند. رهبری این قیام عمومی در ناحیة وزیرستان را آخوندزاده سوات و ملا پاونده بر عهده داشتند و روحانیون نامداری همانند «آخوندزاد هده» به آنها کمک میکردند. با وجود آن که امیرعبدالرحمن خان، پادشاه افغانستان کمکی به آنان نکرد، دامنه مقاومتشان چنان گسترش یافت که انگلیسیها با هفتاد هزار نیروی نظامی مراکز مقاومت را چون سوات، باجور، تبرا، مهمند و وزیرستان تصرف و با عقد قراردادهای همکاری پرداخت پول به سران قبایل بار دیگر امنیت را به آن مناطق بازگرداندند.