آض (ادبیات‌عرب)

آض، یکی از اصطلاحات ادبیات عرب و بر دو وجه است: یا فعل ماضی ناقص و ملحق به « اخوات کان» و یا فعل تام است.

آض در یک وجه فعل ماضی ناقص و ملحق به «اخوات کان» است، بر سر جمله اسمیّه درمی‌آید، مبتدا را به عنوان اسم خود، مرفوع می‌کند و خبر را به عنوان خبر خود، منصوب می‌سازد مانند: آض العجین خبزا.
افعال ملحق به «اخوات کان» عبارت‌اند از: ارتدّ، استحال، آض، انقلب، تبدّل، تحوّل، حار، رجع، راح، عاد، غدا؛ مشتقات این افعال، مانند ماضی آن‌ها عمل می‌کنند؛ یعنی اسم را مرفوع و خبر را منصوب می‌سازند.

آض اگر به معنای صیرورت و دگرگونی نباشد، فعل تام است مانند: آض الی منزله.

۱.	↑ یعقوب، امیل، موسوعة النحو و الصرف و الإعراب، ص۹۶.
۲.	↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۴، ص۱۹۴.
۳.	↑ الشرتونی، رشید، مبادی العربیة فی الصرف و النحو، ج۴، ص۲۰۸.
۴.	↑ یعقوب، امیل، موسوعة النحو و الصرف و الإعراب، ص۴۱۶.
۵.	↑ یعقوب، امیل، موسوعة النحو و الصرف و الإعراب، ص۵۴۲.
۶.	↑ دقر، عبدالغنی، معجم القواعد العربیة فی النحو و التصریف، ص۹.
۷.	↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۴، ص۱۹۴.
۸.	↑ یعقوب، امیل، موسوعة النحو و الصرف و الإعراب، ص۹۶.

• فرهنگ اصطلاحات صرف و نحو عربی، دحداح، انطوان.