آلات صید
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابزار و وسائل مورد استفاده برای
شکار حیوانات وحشی را آلات صید گویند و از این موضوع در باب
صید و ذباحه سخن گفته شده است.
شکار حیوان وحشی دو معنا دارد:
۱_ گرفتن و به
دام انداختن که با هر وسیله‌ای امکان‌پذیر است.
۲_
کشتن با
آلات شکار که مورد بحث ما در این مقاله است.
حیوانات
حلال گوشت به دو دسته
دریایی و
خشکی تقسیم می‌شوند.
تذکیه (حلال کردن) حیوان دریایی مانند
ماهی، به
زنده گرفتن آن از
آب و تذکیه برخی حیوانات خشکی مانند
ملخ به زنده گرفتن آن با هر وسیله ممکن است. تذکیه سایر حیوانات خشکی به یکی از سه شیوه
ذبح،
نحر و کشتن با آلات
شکار تحقّق می‌یابد که آلات مورد استفاده در هر یک، شرایطی دارد.
شکار سگ شکاری - که برای این منظور آموزش داده شده -
حلال است.
آموخته بودن
سگ به این است که با تحریک صاحبش به سوی
شکار رود و با بازداشتن او بایستد، و به قول
مشهور، به طور معمول، از
گوشت شکار نخورد.
به قول مشهور،
شکار سایر حیوانات
شکاری مانند یوزپلنگ،
عقاب و باز
حرام است؛ هر چند برای این کار آموزش داده شده باشند.
ابزار
شکاری بی‌جان چهارگونه است:
یا
سلاح گرم است مثل
تفنگ؛ یا
سلاح سرد.
سلاح سرد نیز یا دارای پیکان و تیغه آهنی است مانند
نیزه،
شمشیر، کارد،
خنجر، و
تیر؛ یا چنین نیست.
در صورت دوم یا به اندازه‌ای تیز است که
بدن شکار را پاره می‌کند مانند تیزی پیکان؛ یا به این اندازه نیست مانند
سنگ.
حیوان وحشی که با سلاح سرد تیغه‌دار یا تیز
شکار شود،
حلال است؛ با این تفاوت که کشته با نوع نخست، به طور مطلق
حلال است، لیکن در قسم دوم اگر کشته شدن
حیوان به سبب فرو رفتن آلت - هر چند کم - در بدن آن باشد، حلال و چنانچه به سبب برخورد عرضی آلت باشد - بدون فرو رفتن در بدن -
حرام است.
حیوانی که با نوع سوم
شکار شود،
حرام است.
در
شکار با سلاح گرم بنا بر تصریح عدّه‌ای از
فقها که متعرّض
حکم مسأله شده‌اند، اگر
گلوله تیز باشد به گونه‌ای که بدن حیوان را بدرد و آن را بکشد،
شکار،
حلال است.
شکار کردن با آلت
غصبی حرام است، لیکن حیوان
شکار شده با آن
حرام نیست.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۱۵۰.
