• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

آلت (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



آلت یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای وسیله و سبب می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در موارد گوناگونی در خصوص کار خداوند، قابل شمارش نبودن خداوند و ... از این واژه استفاده نموده است.



آلت به معنای وسیله و سبب آمده است.


این لفظ به صورت مفرد پنج بار و به‌صورت لفظ جمع (آلات) یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است. لذا آن حضرت (علیه‌السلام) در رابطه با کار خداوند فرموده: «فاعل لا بمعنی الحرکات و الآلة؛ کار خداوند مانند موجودات مادی به وسیله حرکت اعضاء و به وسیله ابزار کار نیست بلکه به طور مشیّت است.» که قرآن کریم نیز در این خصوص تصریح دارد: «اِنَّما قَوْلُنا لِشَیْ‌ءٍ اِذا اَرَدْناهُ اَنْ نَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ.»
همچنین آن حضرت (علیه‌السلام) در بیانی دیگر فرموده است: «آلة الریاسة سعة الصدر.»
امام (علیه‌السلام) درباره حق تعالی فرموده است: «و لا یحسب بعدّ و انما تحّد الادوات انفسها و تشیر الالات الی نظائرها؛ خدا با شمارش حساب نمی‌شود، ادوات فقط خود را تعریف توانند کرد نه خدا را و وسائل فقط به خود اشاره توانند کرد و نه به خدا.» در این خصوص باید رجوع شود به لفظ «اللّه».


۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۰، خطبه۱.    
۲. نحل/سوره۱۶، آیه۴۰.    
۳. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۰۱، حکمت۱۷۶.    
۴. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۷۳، خطبه۱۸۶.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «آلت»، ص۱۰۳.    






جعبه ابزار