آللَّهُ: (ءَآللَّهُ خَیْرٌ اَمَّا یُشْرِکُونَ) «آللَّهُ» در اصل «اَ اَللَّه» بوده که یکی از دو همزه آن تبدیل به الف شده و در نتیجه به صورت مدّ در آمده است.
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: جمله (آللَّهُ خَيْرٌ أَمَّا يُشْرِكُونَ) تتمه خطاب به رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) است و استفهام در آن براى تقریر است و مى‌فهماند كه خدا بهتر است و حاصل مقصود اين است كه: وقتى ثناء همه‌اش براى خدا است و اوست كه بندگان برگزيده شده‌اش را اصطفاء كرده، پس او بهتر است از آلهه‌اى كه ايشان مى‌پرستند، با اينكه نه خالقند و نه مدبر، مع ذلك آنها را حمد مى‌گويند و حال آنكه هيچ خیری از دست آنها به ايشان افاضه نشده است.
