• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

آل‌عمران

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



آلِ عِمران، از اعلام قرآن کریم، این عنوان تنها یک‌بار در کلام خدا آمده است: اِنَّ اللّهَ اصْطَفی ادَمَ وَ نُوحاً وَ الَ اِبْراهیمَ وَ الَ عِمْرانَ عَلَی الْعالَمین: خداوند آدم و نوح و آل ابراهیم و آل عمران را بر جهانیان برگزید.



مراد از عمران در این آیه به گفتۀ برخی از مفسران، پدر حضرت موسی (علیه‌السلام) و به گفتۀ برخی دیگر، پدر حضرت مریم (علیها‌السلام) است،
[۲] فضل بن حسن طبرسی، مجمع البیان، ج۲، ص۶۱، بیروت، ۲/۶۱.


۱.۱ - پدر حضرت مریم

اما از آن‌جا که در آیۀ ۳۵ همین سوره، از «امراة عمران» (همسر عمران) به عنوان مادر حضرت مریم (علیها‌السلام) سخن گفته می‌شود، و از آن پس نیز تا آیه ۶۰ سرگذشت حضرت مریم (علیها‌السلام) و عیسی (علیه‌السلام) بیان می‌گردد، و نیز در سراسر قرآن، هیچ‌گاه نام پدر حضرت موسی (علیه‌السلام) ذکر نشده است، قول دوم درست می‌نماید.


بدین ترتیب مراد از آل عمران، حضرت مریم (علیها‌السلام) و حضرت عیسی (علیه‌السلام) و احتمالاً مادر مریم (علیها‌السلام) است. برخی نیز گفته‌اند مراد از آل عمران، خود عمران است.
[۵] فضل بن حسن طبرسی، مجمع البیان، ج۲، ص۶۲، بیروت، ۲/۶۱.
در روایات مسیحیان برای پدر حضرت مریم، نام دیگری ذکر شده است، ولی این سخن نزد مفسرین مسلمان اعتباری ندارد.


(۱) محمود آلوسی، روح المعانی، بیروت، دار احیاء التراث العربی.
(۲) هاشم بحرانی، البرهان، به کوشش محمود موسوی زرندی، قم، ۱۳۷۵ق، ۱/۲۷۷-۲۷۹.
(۳) ابوالفتوح رازی، تفسیر، قم، ۱۴۰۴ق.
(۴) جاراللـه زمخشری، الکشاف، قم، ۱۳۶۶ق، ۱/۳۵۵.
(۵) محمدحسین طباطبائی، المیزان، بیروت، ۱۹۷۲م.
(۶) فضل بن حسن طبرسی، مجمع البیان، بیروت، ۲/۶۱.
(۷) محمد بن جریر طبری، تفسیر، بیروت، ۱۳۸۳ق.
(۸) محمد بن حسن طوسی، التبیان، به کوشش احمد حبیب قصیر عاملی، بیروت، ۱۳۷۶ق، ۲/۴۴۰.
(۹) قرآن کریم.
(۱۰) محمد بن احمد قرطبی، الجامع الاحکام القرآن، به کوشش ابواسحاق ابراهیم اطفیش، بیروت، ۱۳۷۲ق.


۱. آل عمران/سوره۳، آیه۳۳.    
۲. فضل بن حسن طبرسی، مجمع البیان، ج۲، ص۶۱، بیروت، ۲/۶۱.
۳. محمدحسین طباطبائی، المیزان، ج۳، ص۱۶۷، بیروت، ۱۹۷۲م.    
۴. محمدحسین طباطبائی، المیزان، ج۳، ص۱۶۷، بیروت، ۱۹۷۲م.    
۵. فضل بن حسن طبرسی، مجمع البیان، ج۲، ص۶۲، بیروت، ۲/۶۱.



دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «آل‌عمران»، شماره۴۴۰.    



جعبه ابزار