به آیه ۶ سوره احزاب "آیه اولى الارحام" مى گویند: "النبى اولى بالمؤمنین من أنفسهم و ازواجه أمهاتهم، و اولوا الارحام بعضهم اولى ببعض فى کتاب الله من المؤمنین و المهاجرین الا ان تفعلوا الى اولیائکم معروفاً کان ذلک فى الکتاب مسطوراً
؛ پیامبر از خود مؤمنان به آن ها نزدیک تر و سزاوارتر است، و همسران او در حکم مادران ایشان هستند، و خویشاوندان در (حکم و) کتاب الهی نسبت به هم دیگر از سایر مؤمنان و مهاجران سزاوارتر (به ارث بردن) هستند. مگر آن که بخواهید در حق دوستانتان وصیتی نیک انجام دهید (که بى اشکال است ) و این در کتاب آسمانی (لوح محفوظ) نوشته شده است ".
در آغاز اسلام که مسلمانان بر اثر هجرت پیوند خود را با بستگانشان گسسته بودند، قانون ارث براساس "هجرت " و "مؤاخات " تنظیم شده بود؛ یعنى مهاجران از یک دیگر و یا از انصار که با آن ها پیوند برادری بسته بودند، ارث مى بردند. این حکم موقتى بود که با گسترش اسلام و برقرار شدن بسیارى از روابط گذشته خویشاوندی، دیگر ادامه این حکم ضرورتى نداشت، لذا آیه اولوا الارحام نازل شد و اولویت الزامى خویشاوندان در ارث را تثبیت نمود.
