• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

آیه خیر البریه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



آیه هفت سوره بینه معروف به آیه خیرالبریه است.




«إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ»؛
در حقيقت كسانى كه ایمان آورده و كارهاى شايسته كرده‏ اند، آنان‏اند كه بهترين آفريدگانند.



اين آيه در شأن حضرت علىّ بن ابى ‏طالب (ع) نازل شده است. از جابر بن عبداللَّه انصارى نقل كرده‏اند كه گفته است:
روزى با پیامبر (ص) كنار کعبه نشسته بوديم كه على (ع) پيش ما آمد. چون چشم پیامبر (ص) به وى افتاد، فرمود: «برادرم آمد!» آن گاه رو به سوى کعبه كرد و
فرمود: «به خداى اين خانه سوگند كه اين مرد پيش از همه شما به خدا ایمان آورده و بيش از همه شما خدا را فرمان بُرده است و از همه شما به پیمان الهی وفادارتر است و بيش از شما به حکم خدا داورى كرده است و در تقسيم بیت المال دادگرتر است و در رفتار با رعيت بهتر است و مقامش والاتر است». در اين هنگام بود كه آیه «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ ...»، نازل شد و از آن پس هر گاه علی مى‏آمد، اصحاب پیامبر (ص) مى‏گفتند: «بهترين آفريده خدا پس از پيامبر آمد!».
[۲] شواهد التنزیل، ج۲، ص ۴۶۸.    ؛ نمونه بيّنات در شأن نزول آيات، ۸۷۴؛ تفسیر نمونه، ج۲۷، ص ۲۱۰.    

روايات فراوانی از شیعه و سنی نقل است كه بنابر آنها مراد از «هُم خير البريّه» على (ع) و پيروان او است.
مقاتل بن سلیمان از ابن عباس روايت كرده است كه اين آيه در شأن امام علی (ع) و اهل بیت (ع) او نازل شده است.
در روايتى از ابوبرزه نقل است كه چون پیامبر اسلام (ص) اين آیه را قرائت كرد، فرمود: «يا على! آنان، تو و شيعيانت هستيد و وعده من و شما، حوض كوثر!».



با بررسى اين آیه و احاديثى كه آن را تفسیر كرده‏اند، بر مى‏آيد كه خداوند و پيامبر گرامى ‏اش (ص)، شايسته‏ترين كس به خلافت را معرّفى كرده‏اند تا امامت و هدایت امّت به دست شايستگان افتد و مسلمانان از گمراهى و حيرانى در امان مانند. نيز از اين روایات مى‏توان فهميد كه اصطلاح «شیعه» در عصر پیامبر (ص) و به دست ايشان پديد آمده و ميان مسلمانان رواج يافته است.


 
۱. سوره بینه،آیه ۷.    
۲. شواهد التنزیل، ج۲، ص ۴۶۸.    ؛ نمونه بيّنات در شأن نزول آيات، ۸۷۴؛ تفسیر نمونه، ج۲۷، ص ۲۱۰.    
۳. تفسیر نمونه، ج۲۷، ص ۲۱۰.    
۴. مجمع البیان، ج۱۰، ص ۵۲۴.    
۵. شواهد التنزیل، ج۲، ص ۴۶۱.    




پژوهشکده تحقیقات اسلامی، فرهنگ شیعه، ص ۴۹.



جعبه ابزار