آیه صدقات
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آیه بیانگر
وجوب زکات و مورد مصرف آن را آیه
صدقات گویند.
به
آیه ۶۰
سوره توبه "آیه صدقات " مى گویند و برخى آن را
آیه زکات نامیده اند. "انما الصدقات للفقراء والمساکین والعاملین علیها و المؤلفة قلوبهم و فى الرقاب والغارمین وفى سبیل الله و ابن السبیل فریضة من الله والله علیم حکیم ؛
زکات ها مخصوص
فقرا و
مساکین و کارکنانى است که براى (جمع آوری) آن زحمت مى کشند و کسانى که براى جلب محبتشان اقدام مى شود، و براى (آزادی)
بردگان، و
وامداران، و در راه
خدا، و به در راه مانده، اختصاص دارد . ( این ) به عنوان
فریضه از جانب خداست و خدا داناى
حکیم است .
این
آیه پس از
آیه زکات (آیه ۱۰۳ همین
سوره)؛
نازل شد و
مصارف زکات را بیان مى کند.
این آیه با کلمه "انماً ـ که نشان دهنده انحصار است - آغاز شده و مصارف زکات را در هشت مورد منحصر مى کند:
۱ -
فقرا ؛
۲ -
مساکین ؛
۳ -
عاملان زکات ( جمع آورى کنندگان آن ) ؛
۴ - مؤلفة قلوبهم، یعنى کسانى که با پول و کمک مالى مى توان دل آنان را به سوى
اسلام جلب کرد ؛
۵ - آزاد ساختن
بردگان ؛
۶- پرداخت
دین بدهکاران ؛
۷ - در راه
خدا ؛
۸ - واماندگان در راه.
بعضى بر این باورند که:
فقیر کسى است که در زندگى خود کم بود مالى دارد و هرگز از کسى نمى طلبد. اما
مسکین کسى است که نیازش شدیدتر است و دستش از کار کوتاه است ؛ از این رو، سؤال و تکدى مى کند.
مکارم شیرازی، ناصر، تفسیرنمونه، ج۸، ص۴.
رامیار، محمود، تاریخ قرآن، ص۲۱۰.
منصور، عبدالحمیدیوسف، نیل الخیرات فى القراءات العشرة، ج۹، ص۳۱۰.
مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی.
