آیه مهاجرت

آیه مهاجرت به آیه ۷۲ سوره انفال اطلاق می شود.

ارث بردن در زمان جاهلیت و نیز صدر اسلام تنها بر اساس سوگند خوردن دو نفر بر یارى و ضمانت جنایت دیگرى بوده است و آیه ۳۳ سوره نساء بر آن دلالت دارد. سپس این انحصار با آیه «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ ...» نسخ شد و ارث بردن بر اساس مسلمان شدن و هجرت از مکه مقرر گردید. در نتیجه، مهاجران از انصار و انصار از مهاجران و نیز مهاجران از یکدیگر بدون داشتن پیوند نسبى یا سببى ارث مى‏بردند. با نزول «آیه ارحام» یعنى آیه ۷۵ همین سوره ، این حکم نسخ و ارث بردن بر مبناى خویشاوندی مقرر شد.