أَزْر (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَزْر: (اشْدُدْ بِهِ اَزْرِی)اَزْر در اصل، از مادّه
ازار به معنای لباس گرفته شده است؛
مخصوصاً به لباسی گفته می‌شود که بند آن را بر کمر گره می‌زنند؛ به همین جهت گاهی این کلمه، به کمر یا قوّت و قدرت نیز اطلاق شده است.
(اشْدُدْ بِهِ أَزْرِي) (با او پشتم را محكم كن).
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
موسی (علیه‌السّلام) از پروردگارش درخواست می‌کند که از خاندانش وزیری برایش قرار دهد، آن گاه آن را بیان نموده می‌گوید: منظورم از او
هارون برادرم می‌باشد، و اگر درخواست
وزیر کرد، بدین جهت بود که امر
رسالت امری است کثیر الاطراف، و اطراف و جوانبش از هم دور، و او به تنهایی نمی‌تواند به همه جوانب دور از هم آن برسد، ناگزیر وزیری لازم دارد که در امر رسالت با او شرکت جسته، بعضی از جوانب آن را اداره کند، و بار او سبک شود، و در آنچه او می‌کند وزیرش مؤیدش باشد، این است معنای آیه بعدی که به منزله
تفسیر وزیر قرار دادن است، و می‌فرماید:
(اشْدُدْ بِهِ اَزْرِی وَ اَشْرِکْهُ فِی اَمْرِی).
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أَزْر»، ص۳۸.
