أَيامى (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَيامى: (وَ أَنْكِحُوا الأَيامى مِنْكُمْ) «أَيامى» جمع
«أَيِّم» (بر وزن قَيِّم) در اصل، به معناى زنى است كه شوهر ندارد؛ سپس به مردى كه همسر ندارد نيز گفته شده است، و به اين ترتيب، تمام زنان و مردان مجرد در مفهوم اين آيه داخلند خواه «بكر» باشند يا «بيوه».
(وَ أَنكِحُوا الْأَيامَى مِنكُمْ وَ الصّالِحينَ مِنْ عِبادِكُمْ وَ إِمائِكُمْ إِن يَكُونُوا فُقَراء يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَليمٌ) (مردان و زنان بى همسر خود را همسر دهيد، همچنين غلامان و كنيزان صالح و درستكارتان را؛ اگر فقير و تنگدست باشند، خداوند از فضل خود آنان را بى‌نياز مى‌سازد؛ فضل
خداوند واسع و از نيازهاى بندگان آگاه است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه انكاح به معناى تزويج، و كلمه ايامى جمع ايم به فتحه همزه و كسره ياء و تشديد آن به معناى پسر عزب و دختر عزب است، و گاهى به دختران عزب ايمه هم مى‌گويند و مراد از صالحين صالح براى تزويج است، نه صالح در اعمال.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مكارم شيرازى، ناصر، لغات در تفسير نمونه، بر گرفته از مقاله «أَيامى»، ص۸۹.
