إقتار (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اقتار: (یُسْرِفُوا وَ لَمْ یَقْتُرُوا)«اقتار» از مادّه
«قَتْر» آن است که کمتر از حق و مقدار لازم بوده باشد.
در یکی از روایات اسلامی تشبیه جالبی برای
«اسراف»، «اقتار» و حدّ
«اعتدال» شده است و آن این است هنگامی که امام صادق (علیه‌السّلام) این آیه را تلاوت فرمود، مشتی سنگ‌ریزه از زمین برداشت و محکم در دست گرفت، فرمود: این همان
«اقتار» و سختگیری است؛ پس از آن مشت دیگری برداشت و چنان دست خود را گشود که همه آن به روی زمین ریخت؛ فرمود: این
«اسراف» است؛ بار سوم مشت دیگری برداشت و کمی دست خود را گشود، به گونه‌ای که مقداری فرو ریخت و مقداری در دستش بازماند؛ فرمود: این همان
«قوام» است.
(وَالَّذِينَ إِذَا أَنفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَلَمْ يَقْتُرُوا وَكَانَ بَيْنَ ذَلِكَ قَوَامًا) (و کسانی که هر گاه انفاق کنند، نه اسراف و زیاده روی دارند می‌نمایند و نه سختگیری؛ بلکه در میان این دو، حدّ اعتدالی دارند).
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «إقتار»، ص۵۹.
