ابان

ابّان به معنای زمان آغازین، دو مرتبه در نهج البلاغه توسط امیر المؤمنین (علیه‌السلام) بکار رفته است.

فهرست مندرجات

۱ - مفهوم

وقت شیء و اوّل شیء در اقرب الموارد آمده: «ابّان الشیء: حینه و اوّله» این کلمه را امام صلوات الله علیه دو بار به کار برده است یکی در خطبۀ ۱۵۰، ۲۰۸ که دربارۀ فتنه‌های آینده فرموده: «یا قوم هذا ابّان ورود کلّ موعود و دنو من طلعة ما لا تعرفون الا و انّ من ادرکها منّا یسری فیها بسراج منیر...؛ یعنی: ‌ای قوم این روز وقت آمدن هر موعود و نزدیک شدن به ظهور آنچه نمی‌دانید می‌باشد ولی اهل بیت (علیهم‌السلام) من در آن فتنه با چراغ هدایت خواهند رفت.» بنظر ابن میثم (رحمه‌الله) این سخن اشاره به فتنه‌هایی است که رسول خدا (صلی الله‌علیه‌وآله) از آمدن آن‌ها به حضرت خبر داده بود و به نظر ابن ابی الحدید اشاره به ظهور حضرت مهدی (علیه‌السلام) می‌باشد. دیگری در خطبۀ ۱۸، ۱۱۱ «و قدّم الخوف لابّانه» ناگفته نماند: این کلمه در صبحی صالح و ابن ابی الحدید «لا مانه» با «میم» از مادۀ امن آمده و در ابن میثم و عبده «لابانه» نقل شده ولی ظاهرا نقل اول صحیح است که ابن ابی الحدید لام آن‌را تعلیل گرفته یعنی برای امان روز قیامت خوف دنیا را وسیله قرار داده است.

۲ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۰۸، خطبه۱۵۰.
۲.	↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۱۱، خطبه۱۸.

۳ - منبع