ابتدای حسن (علوم قرآنی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابتدای حسن، شروع به
قرائت از عبارت دارای معنای مستقل، با ارتباط شدید به ماقبل را می‌گویند.
«ابتدای حسن» از گونه‌های ابتدای جایز و عبارت است از ابتدا به چیزی که معنای آن کامل است، ولی با ما قبل خویش ارتباط شدید دارد.
مانند: ابتدا کردن به عبارت (هدی للمتقین)؛ "(و) مایه هدایت تقواپیشگان است".
این آیه با قبل خود (ذلک الکتاب لا ریب فیه) ارتباط شدید دارد.
و مثل وقف بر «الحمد لله» در آیه: (الحمد لله فاطر السماوات والارض).
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «ابتدای حسن».
