ابراهیم بن علی حصری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابراهیم بن علی حُصری (م
۳۹۰ق-
۴۵۳ق) از شاعران و پیشوایان
مالکی مذهب زبان
عرب که به عنوان دیوان زبان عرب از او تعبیر شده.
وی
شاعر ی نقاد و آگاه به نظم و جایگاه کلمات بود.
ابواسحاق ابراهیم بن علی بن تمیم حُصری قیروانی انصاری در سال ۳۹۰ق در قیروان از شهرهای
افریقیه به دنیا آمد
و در آنجا رشد یافت و نزد علمای آنجا علم آموخت و فردی سرآمد شد.
ابن بسام از ابراهیم حصری به دیوان زبان عربی تعبیر کرده و او را کسی دانسته که متفرقهای این زبان را جمع و مُردههای آن را زنده کرده تا جایی که برای اهل زبان پیشوا گردید. ابراهیم حصری شاعری نقاد، آگاه به نظم و جایگاه کلمات بود. همگونی و مطابقت در کلام را دوست داشت و در کلمات و اشعار خود از
استعاره بهره میبُرد و دارای طبعی زیبا و لطیف بود.
اشعار او را به شعرهای
ابوتمام تشبیه کردهاند. حصری، مالکی مذهب بود و
از کودکی به دلیل خط خوش، به کتابت اشتغال داشت و از راه نسخه برداری کتب، امرار معاش میکرد و نزد مردم و جوانان قیروان دارای شان و منزلت خاصی بود. منزل ابراهیم حصری در کنار
مسجد جامع شهر قیروان قرار داشت و مردم نزد او گرد آمده و از او بهره میبردند.حصری به علت اشعار و تالیفات فراوان و خوبی که داشت مورد لطف قرار گرفته و هدایایی از جانب مردم نصیب وی میشد.
ابراهیم حصری با کتاب خود زهر الآداب و ثمر الالباب به مقابله با
ابوبحر جاحظ رفت.
کتابهای المصون و الدرّ المکنون، الجواهر فی الملح و النوادر،
کتاب النورین (نور الطرف و نور الطرف)،
المعشرات، معارضات قصیدة لیل الصب و العجائب و الطرف و دیوان شعر آثار دیگر اوست
حصری در سال ۴۵۳ق
در شهر
منصوره نزدیک قیروان درگذشت.
مرگ او را در ۴۱۳
و ۴۵۰ نیز گفتهاند.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «ابراهیم حصری»، ج۳، ص۳۵.