• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابراهیم بن مبارک

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


ابراهیم بن مبارک، از راویان و مصنفان شیعه است.


نجاشی (م۴۵۰هـ) از ابراهیم بن مبارک، یاد کرده و کتابی حدیثی را به او نسبت داده است.
[۱] نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۲۴.    
[۲] آقا بزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۶، ص۳۰۵.    
[۳] خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱، ص۲۴۶.    
[۴] استرابادی، محمد بن علی، منهج المقال، ص۳۴۳.    
[۵] امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۲، ص۲۰۲.    
به گفته علامه شوشتری، شیخ طوسی از روی غفلت او را در کتاب رجال خود ذکر نکرده و شاید به جهت عدم اطلاعش از کتاب عبدالله بن مبارک، نام او را در کتاب الفهرست نیز نیاورده است.
[۶] تستری، محمدتقی، قاموس الرجال، ج۱، ص۲۶۱.    

مامقانی نیز او را از راویان مجهول به حساب آورده، زیرا به جز گفته نجاشی چیزی درباره او نیافته است.
[۷] مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۴، ص۲۳۵.    
برخی احتمال داده‌اند او ابراهیم بن عمرو بن مبارک بجلی ازدی که در سلسله سند ابواسحاق ثقفی صاحب الغارات (م۲۸۳ هـ) واقع شده است، باشد.
[۸] نمازى شاهرودى، على، مستدرکات علم الرجال، ج۱، ص۱۸۶.
[۹] نمازى شاهرودى، على، مستدرکات علم الرجال، ج۱، ص۱۸۲.
[۱۰] ثقفی کوفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، ج۱، ص۱۴-۱۵.    
[۱۱] ثقفی کوفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، ج۱، ص۳۳.    

برخی دیگر احتمال داده‌اند او ابراهیم بن مبارک بن عبدالله صاحب النرسی (زنده در سال ۲۶۲ هـ) که خطیب در تاریخ بغداد بدو اشاره می‌کند،
[۱۲] خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۷، ص۱۳۱.    
باشد.
[۱۳] دریاب نجفی، محمود، المعجم الموحّد، ج۱، ص۶۵.
علامه شوشتری در اینکه وی همان ابراهیم بن مبارک صاحب النرسی مذکور در تاریخ بغداد باشد، اظهار تردید کرده است.
[۱۴] تستری، محمدتقی، قاموس الرجال، ج۱، ص۲۶۲.    

گروهی نیز احتمال داده‌اند او همان ابراهیم بن محمد بن سعدان بن مبارک مؤلف کتاب الخیل و حروف القرآن (م حدود ۲۵۰ هـ) باشد.
[۱۵] زنجانی، موسی، الجامع فی الرجال، ج۱، ص۵۸.
[۱۶] زنجانی، موسی، الجامع فی الرجال، ج۱، ص۶۳.


برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
[۱۷] قهپایی، عنایة‌الله، مجمع الرجال، ج۱، ص۶۳.
[۱۸] اردبیلی، محمد علی، جامع الرواة، ج۱، ص۳۰.    
[۱۹] تفرشی، سیدمصطفی بن حسین، نقد الرجال، ص۸۰.    


۱. ↑ نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۲۴.    
۲. ↑ آقا بزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۶، ص۳۰۵.    
۳. ↑ خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱، ص۲۴۶.    
۴. ↑ استرابادی، محمد بن علی، منهج المقال، ص۳۴۳.    
۵. ↑ امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۲، ص۲۰۲.    
۶. ↑ تستری، محمدتقی، قاموس الرجال، ج۱، ص۲۶۱.    
۷. ↑ مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۴، ص۲۳۵.    
۸. ↑ نمازى شاهرودى، على، مستدرکات علم الرجال، ج۱، ص۱۸۶.
۹. ↑ نمازى شاهرودى، على، مستدرکات علم الرجال، ج۱، ص۱۸۲.
۱۰. ↑ ثقفی کوفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، ج۱، ص۱۴-۱۵.    
۱۱. ↑ ثقفی کوفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، ج۱، ص۳۳.    
۱۲. ↑ خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۷، ص۱۳۱.    
۱۳. ↑ دریاب نجفی، محمود، المعجم الموحّد، ج۱، ص۶۵.
۱۴. ↑ تستری، محمدتقی، قاموس الرجال، ج۱، ص۲۶۲.    
۱۵. ↑ زنجانی، موسی، الجامع فی الرجال، ج۱، ص۵۸.
۱۶. ↑ زنجانی، موسی، الجامع فی الرجال، ج۱، ص۶۳.
۱۷. ↑ قهپایی، عنایة‌الله، مجمع الرجال، ج۱، ص۶۳.
۱۸. ↑ اردبیلی، محمد علی، جامع الرواة، ج۱، ص۳۰.    
۱۹. ↑ تفرشی، سیدمصطفی بن حسین، نقد الرجال، ص۸۰.    


پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۵، برگرفته از مقاله «ابراهیم بن مبارک».



جعبه ابزار