ابن‌ابی‌عمران ابوجعفر احمد بن موسی بغدادی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوجعفر احمد بن موسی بن عیسی بغدادی (حدود ۲۰۰-۲۸۰ هـ)، از محدثان بزرگ حنفی در
قرن سوم هجری قمری بود.
ابوجعفر احمد بن موسی بن عیسی بغدادی، مشهور به ابن‌ابی‌عمران، حدود ۲۰۰ هـ به دنیا آمد و بعدها در
مصر مسکن گزید.
او پس از
بکار بن قتیبه، مدتی در مصر به امر قضاوت پرداخت. وی دارای حافظه بالا و هوشی سرشار بود
و روایات زیادی را از حفظ نقل می‌کرد و این بدان جهت بود که در اواخر عمر به کوری دچار شده بود.
قرشی از رجال‌نویسان
اهل‌سنت، وی را از محدثان بزرگ حنفی به شمار آورده و فردی مورد اعتماد دانسته است.
اساتید ابوجعفر در
علم فقه بشر بن ولید و
ابن‌سماعه، و در
علم حدیث افرادی چون
عاصم بن علی،
سعدویه واسطی و
بشر بن کندی بودند.
ابوجعفر طحاوی که از ملازمان ابن‌ابی‌عمران بود، فقه را نزد وی آموخت.
وی در
محرم سال ۲۸۰ در مصر درگذشت.
بغدادی مرگ او را سال ۲۸۵ هـ نوشته است.
کتاب الحجج از آثار ابن‌ابی‌عمران است.
ابواسحاق شیرازی از این اثر با عنوان کتاب الحج یاد کرده است.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۱۲۱، برگرفته از مقاله «احمد بغدادی».
