ابوالحسن بن حسین بافقی حائری یزدی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

بافْقی حائری یزدی، ابوالحسن بن حسین، محدث و رجالی شیعی قرن سیزدهم است.

---

فقه و اصول را نزد وحید بهبهانی (متوفی ۱۲۰۵) و سیدعلی طباطبایی حائری (متوفی ۱۲۳۱) فراگرفت؛ سپس به تدریس فقه و حدیث در کربلا پرداخت.
در ۱۲۴۱، در جنگ ایران و روسیه شرکت جست.
آقابزرگ طهرانی او را از علمای برجسته علم حدیث و رجال و از طبقه شاگردان وحید بهبهانی و سیدبحرالعلوم دانسته است.

---

الوجیزة فی الدرایة، شامل مقدمه و شش مقاله و خاتمه که در شعبان ۱۲۲۷ تألیفش به پایان رسیده از مؤلفات اوست.
در این کتاب درباره «الفقه الرضوی» و اعتبار آن نفیاً و اثباتاً بدون انتخاب یکی از دو نظریّه بحث و در مقاله ششم به تعلیقه رجالی وحید بهبهانی اشاره شده است.
آقابزرگ طهرانی، با توجه به تاریخ کتابت یک نسخه خطی از الوجیزة، سال وفات او را بین ۱۲۳۷ و ۱۲۴۴ می‌داند.

---

(۱) محمد محسن آقابزرگ طهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعه، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
(۲) محمد محسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعة، جزء ۲: الکرام البررة، مشهد ۱۴۰۴.
(۳) محمد محسن آقابزرگ طهرانی، مصفّی المقال فی مصنفی علم الرجال، چاپ احمد منزوی، تهران ۱۳۳۷ ش.

---