ابوالحسین ابن‌بشران(خام)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اِبْن‌ِ بِشْران، ابوالحسين على بن محمد بن عبدالله بن بشران اموی معدل (۳۲۸- ۴۱۵ق/۹۴۰-۱۰۲۴م)، محدث بغدادی الاصل. وی را صدوق، ثقه، خوش‌اخلاق، بسيار جوانمرد و متدين (ظاهر الديانة) ذكر كرده‌اند (خطيب، ج۱۲، ص۹۹؛ ذهبى، العبر، ج۲، ص۲۲۹).
ابن بشران نزد اساتيدی چون على بن محمد مصری، اسماعيل بن محمد صفار و حسين بن صفوان بردعى و ديگران دانش آموخت (خطيب، ج۱۲، ص۹۸- ۹۹؛ ابن جوزی، ج۸، ص۱۸). همچنين گروهى از مشاهير از وی روايت كرده‌اند كه از آن جمله، خطيب بغدادی را مى‌توان نام برد (ذهبى، سير، ج۱۷، ص۳۱۲). نوری (نوری، ج۳، ص۵۰۹)، شيخ طوسى را هم از شاگردان وی شمرده و از قول همو روايت كرده كه او ابن بشران را در ۴۱۱ق در بغداد ديده است، اما آقابزرگ (آقابزرگ، ص ۱۲۶) در اين مطلب ترديد كرده و نوشته است كه شايد اين شخص همان على بن محمد بن شيران (د ۴۱۰ق) باشد. ابن بشران را پس از درگذشت درباب حرب بغداد به خاك سپردند.
به ابن بشران يك كتاب به نام الفوائد يا الفوائد العوالى الحسان (در دو جزء) نسبت داده‌اند كه چند نسخه از آن در كتابخانه‌های مختلف موجود است (سزگين، ج۱، ص۴۶۹؛ سيد، ۲/۱۹۰، ۱۹۳).
-------------------------------------------------
آقابزرگ، الذريعة؛
ابن‌جوزی عبدالرحمان، المنتظم، حيدرآباد دكن،۱۳۵۹ق؛
خطيب بغدادی احمد، تاريخ بغداد، قاهره، ۱۳۴۹- ۱۳۵۰ق؛
ذهبى محمد بن احمد، سير، به كوشش شعيب الارنؤوط و محمد نعيم عرقسوسى، بيروت، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م؛
ذهبى محمد بن احمد، العبر، به كوشش ابوهاجر محمد سعيد و ابن بسيونى زغلول، بيروت، ۱۹۸۵م؛
سزگين فؤاد، تاريخ التراث العربى، ترجمه محمود فهمى حجازی، رياض ۱۹۸۳م؛
نوری حسين، مستدرك الوسائل، تهران، ۱۳۱۸-۱۳۲۱ق؛
