• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابوالصباح ابراهیم بن نعیم عبدی کنانی کوفی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



ابوالصباح ابراهیم بن نعیم عبدی کنانی کوفی، مشهور به ابوالصباح کنانی، (حدود ۱۰۰ ـ پس از ۱۷۰ هـ)، از شاگردان امام باقر و امام صادق (علیهما‌السّلام) و از راویان آن دو امام و امام کاظم (علیه‌السّلام) بود. وی از فقها و فضلای برجسته و موثق و مورد اعتماد بوده است.



ابوالصباح ابراهیم بن نعیم عبدی کنانی کوفی، مشهور به ابوالصباح کنانی، وی از طایفه عبدالقیس یا منسوب به عبدالقیس بود، از این جهت عبدی گفته می‌شد و در حدود ۱۰۰ هـ متولد شد. چون منزل او در محله کنانه کوفه بود، به کنانی ملقب گشت.
ابوالصباح از شاگردان امام باقر و امام صادق (علیهما‌السّلام) و از راویان آن دو بزرگوار و نیز راوی از امام کاظم (علیه‌السّلام) می‌باشد. از فقها و فضلای برجسته و موثق و مورد اعتماد بوده است و به همین سبب امام صادق (علیه‌السّلام) او را «میزان» لقب داد.


او زمانی با زید بن علی (علیه‌السّلام) که آماده قیام بوده، ملاقات داشته است و می‌گوید: در خدمت امام صادق (علیه‌السّلام) بودیم که سدیر صیرفی آمد و به من گفت: زید از تو برائت جسته و تو را از یاران و دوستان خود نمی‌داند. لباس‌هایم را پوشیدم و نزد زید رفتم و به او گفتم: شنیده‌ام امامان را چهار تن می‌دانی که سه نفر از آنان درگذشته‌اند و چهارمی که خود باشی، قائم هستی. گفت: چنین است. گفتم: آیا سخنی را که در زمان ابوجعفر (امام باقر (علیه‌السّلام)) در مدینه به من گفتی، یادت هست که ابوجعفر امام است؟ ابراهیم پس از گفت‌وگو با زید، از او جدا می‌شود و پیش امام صادق (علیه‌السّلام) می‌رود و نظر زید و نیت او بر قیام را به امام گزارش می‌دهد. امام می‌فرماید: به خدا، چنین نیست که زید می‌گوید. اگر قیام کند کشته می‌شود. ابوالصباح می‌گوید: در برگشت به کوفه در قادسیه خبر کشته‌شدن زید به ما رسید.


عثمان بن عیسی، علی بن حسن بن رباط، محمد بن اسحاق خزاز، منصور بن حازم و ابن‌ابی‌یعفور از جمله کسانی‌اند که از او روایت کرده‌اند.


تالیف ابراهیم اصل می‌باشد که محمد بن اسماعیل بن بزیع، محمد بن فضیل و صفوان بن یحیی آن را گزارش کرده‌اند.


سرانجام ابوالصباح در حالی که بیش از هفتاد سال سن داشت، پس از سال ۱۷۰ هـ درگذشت.


برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.


۱. طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، ص۱۴۴.    
۲. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۵، ص۵۲.    
۳. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۱۹.    
۴. برقی، احمد بن محمد، رجال البرقی، ص۱۸.    
۵. برقی، احمد بن محمد، رجال البرقی، ص۱۸.    
۶. طوسی، محمد بن حسن، اختیار معرفة الرجال، ص۱۲۱.    
۷. طوسی، محمد بن حسن، اختیار معرفة الرجال، ص۲۵۵.    
۸. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۱۹.    
۹. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۳، ص۵۳.    
۱۰. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۱۹.    
۱۱. طوسی، محمد بن حسن، اختیار معرفة الرجال، ص۳۵۰.    
۱۲. طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، ص۱۰۲.    
۱۳. ابن‌داوود حلی، حسن بن علی، رجال ابن داود، ص۳۴.    
۱۴. طوسی، محمد بن حسن، الفهرست، ص۱۸۵.    
۱۵. ابن‌شهرآشوب، محمدعلی، معالم العلماء، ص۱۳۹.    
۱۶. حلی، حسن بن يوسف، خلاصة الاقوال، ص۴۷.    
۱۷. اردبيلى، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۱، ص۳۶.    
۱۸. عاملی، حسن بن زين‌الدين، التحریر الطاووسی، ص۱۲.    
۱۹. مازندرانی، محمّد بن اسماعيل، منتهی المقال، ج۱، ص۲۱۱.    
۲۰. استرابادی، محمد بن علی، منهج المقال، ص۳۷۷.    
۲۱. مجلسی، محمدباقر، الوجیزه، ص۱۶.    
۲۲. آقا بزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲، ص۱۳۷.    




پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۸۱، برگرفته از مقاله «ابوالصباح ابراهیم بن نعیم عبدی کنانی کوفی».



جعبه ابزار