ابوجعفر احمد بن موسی اشعری قمی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابنابیزاهر، ابوجعفر احمد بن موسی بن جعفر بن محمد اشعری قمی (م حدود ۳۰۰ هـ)، از محدثان
قرن سوم هجری قمری و از راویانی است که از
ائمه (علیهمالسّلام) روایت نکردهاند.
ابوجعفر احمد بن موسی بن جعفر بن محمد اشعری قمی، ابنابیزاهر،
شیخ طوسی نام او را در ردیف افرادی ذکر کرده که از ائمه (علیهمالسّلام) روایت نکردهاند.
ابوجعفر، از
محمد بن حسین ابیالخطاب روایت کرده و
محمد بن یحیی عطار و
احمد بن ادریس (م ۳۰۶ هـ) از او روایت نمودهاند.
محمد بن یحیی از یاران خاص او به شمار میآمد و او در
قم محدثی موجه بود، ولی احادیث او را پاکیزه از جهت صحت روایت نمیدانند
و این امر منافاتی با ثقه بودن وی ندارد.
محدثان قمی به افرادی که متهم به تساهل در نقل روایت بودند، اعتنایی نمیکردند، ولی اشعری را شخصی موجه دانستهاند.
وفات احمد اشعری در حدود ۳۰۰ هـ بوده است.
آثار احمد اشعری عبارتاند از: البداء، النوادر، صفة الرسل و الانبیاء و الصالحین، الزکاة، احادیث الشمس و القمر، الجمعه و العیدین، الجبر والتفویض و کتاب ما یفعل الناس حین یفقدون الامام.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۱۱۴، برگرفته از مقاله «ابوجعفر احمد بن موسی اشعری قمی».