ابوجعفر محمد بن حسن همدانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوجعفر محمد بن حسن همدانی (بعد از
۴۴۰ ـ
۵۳۱ هـ.ق) محدث و واعظ نامدار و از بزرگان صوفیه بود.
او برای فراگیری دانش به شهرهای مختلف سفر کرد و نزد استادان برجسته‌ای تلمذ نمود و شاگردانی نیز از او روایت کرده‌اند.
مهم‌ترین اثرش
البدایة و النهایة در موعظه است.
وی در نیمه ذی‌القعده ۵۳۱ (هجری قمری) درگذشت.
ابوجعفر محمد بن حسن بن محمد همدانی محدث،
واعظ مشهور و از بزرگان صوفیه
که پس از ۴۴۰ (هجری قمری)
در همدان متولد شد.
به گفته سمعانی وی به منظور کسب علم و دانش به بسیاری از بلاد دوردست سفر کرد
و کتاب‌هایی را به خط خود نسخه‌برداری نمود و استادان بسیاری را تجربه کرد.
از استادان او ابوالحسین بن نقّور،
ابوالقاسم بن بسری
و ابونصر زینبی است.
در گرگان، مرو و هرات نیز از اسماعیل بن مسعد،
ابوالخیر محمد بن موسی صفار
و ابواسماعیل انصاری
و در مکه از ابوعلی شافعی و سعد بن علی زنجانی
بهره برد.
فضل بن محّب،
ابوصالح مؤذن
و ابونعیم اسفراینی نیز از استادان او در نیشابور به شمار می‌روند.
محمد بن طاهر مقدسی،
عبدالرحمان بن عبدالوهاب بن معزّم همدانی،
محمد بن محمد بن علاء، ثابت سهلک
و ابوالعلاء عطار همدانی
هم از شاگردان او به شمار می‌روند.
هم‌چنین ابن عساکر از او روایت کرده است.
اثر او
البدایة و النهایه در موعظه است.
وی درنهایت در نیمه ذوی القعده سال ۵۳۱ (هجری قمری)
چشم از جهان فرو بست.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «ابوجعفر محمد بن حسن همدانی»، ج۴، ص۴۰۴.
