ابوسعد علی بن محمد
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علی بن محمد نیرمانی (م
۴۱۴ق) شاعر، ادیب و کاتب زمان خود بود.
او در خدمت
آل‌بویه و متولی دیوان آنان در
بغداد بود.
وی نثر روان و شعری زیبا داشت و به خاطر اشعارش برای حاکمان زمانش، شناخته می‌شود.
ایشان کتاب الحماسه را برای
بهاءالدوله پسر عضدالدوله به شیوه نثر نگاشت و آن را
منثور بهائی نام نهاد.
او در سال ۴۱۴ق در بغداد درگذشت.
ابوسعد علی بن محمدبن خلف همدانی نیرمانی بغدادی سمعانی، او را
محمد بن علی بن خلف نامیده است،
ولی در بیشتر منابع با همان نام آمده است.
وی اهل روستای نیرمان
همدان و از ادیبان، شاعران و کاتبان زمان خود بود. در زمینه کتابت در خدمت آل بویه و متولی دیوان آنان در بغداد بود.
فرزند وی احمد نیز از شاعران معروف آن عصر بوده است.
ابوسعد بغدادی نثر روانی داشت. او در سرودن شعر و به نظم کشیدن کلمات مهارت داشت. طبع شعری او روان، از زیبایی و جذابیت خاصی برخوردار بود.
از مواردی که بر مهارت و تسلط او در شعرسرایی‌اش حکایت می‌کند، اشعاری است که برای
عبیداللّه میکالی سروده است. هنگامی که عبیداللّه اشعاری را از
ابوالفتح بستی شاعر برای او خواند، وی بی درنگ به همان وزن و قافیه اشعاری را سرود.
او برخی از حاکمان عصر خود را با اشعارش مدح می‌کرد که بهاءالدوله و
فخرالدوله بویهی از آن جمله هستند.
بعضی از اشعار او را ثعالبی، تنوخی
و باخزری
نقل کرده‌اند.
ابوسعد کتاب الحماسه است را برای بهاءالدوله، پسر عضدالدوله به شیوه نثر نگاشت و آن را
منثور بهائی نام نهاد.
نیرمانی سال ۴۱۴ه در بغداد درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «علی بن محمد نیرمانی»، ج۳، ص۲۶۵.
