• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابوعبدالله احمد بن عبدالله نوبختی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


ابوعبدالله احمد بن عبدالله نوبختی (م قرن سوم هجری)، از خاندان نوبختی و از شاعران کاتب در قرن سوم هجری قمری بود.


ابوعبدالله احمد بن عبدالله بن محمد بن صالح بن نوبخت نوبختی، در باب النخله بغداد سکونت داشت و از حسن بن عرفه حدیث شنید.
[۱] خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۴، ص۴۵۳.    

ابوعبدالله را از خاندان نوبختی که به تشیع شهرت داشتند، به شمار آورده‌اند.
[۲] امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۳، ص۱۵.    
او نواده ابوسهل اول، منجم مشهور (م ۱۸۰ هـ) و از شاعران نویسنده بود،
[۳] اقبال آشتیانی، عباس، خاندان نوبختی، ص۲۴۳.
بنابراین می‌توان حیاتش را در قرن سوم دانست.

ابوعبدالله اشعارش را به زبان عربی می‌سرود.
[۴] دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ج۱، ص۱۰۳۳.
دیوان شعر وی صد ورقه بوده است.
[۵] ابن‌ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۲۰۴.    
[۶] آقا بزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۹، ص۳۲.    


۱. ↑ خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۴، ص۴۵۳.    
۲. ↑ امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۳، ص۱۵.    
۳. ↑ اقبال آشتیانی، عباس، خاندان نوبختی، ص۲۴۳.
۴. ↑ دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه دهخدا، ج۱، ص۱۰۳۳.
۵. ↑ ابن‌ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۲۰۴.    
۶. ↑ آقا بزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۹، ص۳۲.    


پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۱۵۷، برگرفته از مقاله «ابوعبدالله احمد بن عبدالله نوبختی».



جعبه ابزار