• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ابوعبدالله حسین بن سیف نخعی بغدادی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


ابوعبدالله حسین بن سیف بن عمیرة نخعی بغدادی، از محدثان و فقهای عصر امام رضا (علیه‌السّلام) (قرن سوم هجری قمری) بود.


ابوعبدالله حسین بن سیف بن عمیرة نخعی بغدادی، فرزند سیف بن عمیره، راوی امام صادق و امام کاظم (علیهما‌السّلام) بود.
[۱] نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۱۸۹.    
برادرش علی نیز از اصحاب امام رضا (علیه‌السّلام) به شمار می‌رفت.
[۲] طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، ص۳۸۲.    

ابوعبدالله فردی محدث و فقیه بود
[۳] عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۲، ص۲۸۷.    
[۴] امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۶، ص۳۴.    
و از کسانی مانند پدرش،
[۵] طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، ج۶، ص۳۱.    
برادرش
[۶] طوسی، محمد بن حسن، الاستبصار، ج۴، ص۲۲۴.    
و سلیمان بن عمرو روایت کرده است.
[۷] زنجانی، موسی، الجامع فی الرجال، ج۱، ص۶۰۳.
محدثانی همچون علی بن حکم، محمد بن خالد برقی
[۸] طوسی، محمد بن حسن، الفهرست، ص۵۵.    
[۹] تفرشی، سیدمصطفی بن حسین، نقد الرجال، ج۲، ص۹۳.    
و علی بن حسن بن فضّال از شاگردان وی بوده و از او روایت کرده‌اند.
[۱۰] طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، ج۳، ص۲۵۲.    

ابن‌حجر نوشته است که نخعی به بصره و کوفه نیز سفرهایی داشته است.
[۱۱] عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۲، ص۲۸۷.    

تاریخ درگذشت حسین در دست نیست، اما به اعتبار برادرش که صحابی امام رضا (علیه‌السّلام) بوده و نیز از برادرش علی در تالیف کتابش کمک گرفته، می‌توان او را معاصر امام رضا (علیه‌السّلام) و از رجال قرن سوم دانست.

به گفته نجاشی، حسین بن سیف دارای دو کتاب بوده که در تالیف یکی از آنها از برادرش علی بهره گرفته است.
[۱۲] نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۵۶.    
[۱۳] اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۱، ص۲۴۲.    
[۱۴] خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۶، ص۲۹۲.    
[۱۵] قهپایی، عنایة‌الله، مجمع الرجال، ج۲، ص۱۸۰.    
[۱۶] مازندرانی، محمّد بن اسماعیل، منتهی المقال، ج۳، ص۴۳.    
برخی از معاصرین از این اثر با عنوان کتاب الحدیث یاد کرده‌اند.
[۱۷] آقا بزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۶، ص۳۲۴.    


برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
[۱۸] نمازى شاهرودى، على، مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۳، ص۱۳۷.
[۱۹] تستری، محمدتقی، قاموس الرجال، ج۳، ص۴۶۳.    
[۲۰] ابن‌شهرآشوب، محمدعلی، معالم العلماء، ص۳۸.    



۱. ↑ نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۱۸۹.    
۲. ↑ طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، ص۳۸۲.    
۳. ↑ عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۲، ص۲۸۷.    
۴. ↑ امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج۶، ص۳۴.    
۵. ↑ طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، ج۶، ص۳۱.    
۶. ↑ طوسی، محمد بن حسن، الاستبصار، ج۴، ص۲۲۴.    
۷. ↑ زنجانی، موسی، الجامع فی الرجال، ج۱، ص۶۰۳.
۸. ↑ طوسی، محمد بن حسن، الفهرست، ص۵۵.    
۹. ↑ تفرشی، سیدمصطفی بن حسین، نقد الرجال، ج۲، ص۹۳.    
۱۰. ↑ طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، ج۳، ص۲۵۲.    
۱۱. ↑ عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۲، ص۲۸۷.    
۱۲. ↑ نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ج۱، ص۵۶.    
۱۳. ↑ اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۱، ص۲۴۲.    
۱۴. ↑ خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۶، ص۲۹۲.    
۱۵. ↑ قهپایی، عنایة‌الله، مجمع الرجال، ج۲، ص۱۸۰.    
۱۶. ↑ مازندرانی، محمّد بن اسماعیل، منتهی المقال، ج۳، ص۴۳.    
۱۷. ↑ آقا بزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۶، ص۳۲۴.    
۱۸. ↑ نمازى شاهرودى، على، مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۳، ص۱۳۷.
۱۹. ↑ تستری، محمدتقی، قاموس الرجال، ج۳، ص۴۶۳.    
۲۰. ↑ ابن‌شهرآشوب، محمدعلی، معالم العلماء، ص۳۸.    


• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۸۴، برگرفته از مقاله «ابوعبدالله حسین بن سیف نخعی».



جعبه ابزار