ولادت او معلوم نیست، ولی وفات او حدود سال ۲۵۵ ه روی داده، زیرا امام هادی (علیه‌السّلام)تفسیر قرآن معروف به تفسیر عسکری را که بالغ بر ۱۲ مجلد می‌باشد، در فاصله سال‌های ۲۲۰ تا ۲۵۴ ه. بر او املا کرده است. (این تفسیر غیر از تفسیر العسکری است که امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) بر دو فرزندی که از استرآباد به وی در سامرا پناه آورده بودند، املا کرده است.)
از زندگی و چگونگی تحصیلات او اطلاعی در دست نیست، اما خاندان برقی به دانش و فقاهت مشهورند. برادر بزرگ‌تر او، ابوعبداللّه محمّد بن خالد برقی عصر امام هادی (علیه‌السّلام) را درک نکرده و در زمان امام جواد (علیه‌السّلام) وفات یافته است. برادر دیگر او، که از وی کوچک‌تر است، ابوالقاسم فضل بن خالد نام دارد. برادرزاده او احمد بن محمّد بن خالد برقی (م ۲۷۴ یا ۲۸۰ ق) از راویان سرشناس شیعه و صاحب کتاب رجال است. شواهد موجود نشان می‌دهند که صاحب شرح حال مدت زیادی را در کنار امامان معصوم (علیهم‌السلام)، به ویژه امام هادی (علیه‌السلام)، به سر آورده و از تعالیم آن بزرگان بهره برده است. روایاتی که وی نقل می‌کند بیشتر مربوط به تفسیری است که امام هادی (علیه‌السّلام) در مدت امامت خویش، در ضمن ۱۲ جلد، بر او املا کرده که بخش‌های قابل ملاحظه‌ای از آن در تفسیر قمی به چشم می‌خورد. وی تعداد زیادی از روایات را نیز به طور مستقیم از امام رضا (علیه‌السّلام) نقل کرده است. بنابراین، از استادان و مشایخ روایی او کسی جز امامان مذکور (علیه‌السّلام) را نمی‌توان نام برد.
