ابومحمد حسن بن علی وشاء بجلی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابومحمد حسن بن علی بن زیاد وشاء بجلی خزّاز کوفی، از اصحاب
امام کاظم،
امام رضا و
امام هادی (علیهم‌السّلام) و از محدثان
شیعه در عصر امام هادی (علیه‌السّلام) (
قرن سوم هجری قمری) بود.
ابومحمد حسن بن علی بن زیاد وشاء بجلی خزّاز کوفی، نوه دختری
الیاس صیرفی بجلی و از افراد سرشناس و بنام طایفه بجلّی بود
و از اصحاب امام کاظم، امام رضا و امام هادی (علیهم‌السّلام) به شمار می‌رفت.
ابومحمد وشّاء فردی جلیل‌القدر و مورد اعتماد بود و به گفته خویش نهصد استاد را درک کرده که همگی از
امام جعفر صادق (علیه‌السّلام) حدیث شنیده و روایت می‌کردند.
ابومحمد وشّاء روایاتی را از امام رضا (علیه‌السّلام) و راویانی چون
هشام بن حکم،
حماد بن عثمان ناب و
سالم بن مکرم نقل کرده است. محدثانی مانند
یعقوب بن یزید،
محمد بن عیسی عبیدی و
احمد بن محمد بن عیسی نیز از وی
روایت کرده‌اند.
شیخ طوسی در کتاب
الغیبه او را از جمله
واقفیه ذکر کرده که وقتی معجزات حضرت رضا (علیه‌السّلام) را مشاهده کرد، دست از عقیده‌اش برداشت و به امامت امام رضا (علیه‌السّلام) و ائمه بعد از وی
ایمان آورد
و در زمره شیعیان امامی‌مذهب محسوب شد.
ابومحمد وشّاء دارای آثار و تالیفاتی است که از جمله آنها مسائل الرضا (علیه‌السّلام)، ثواب الحج و المناسک و نوادر است.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۶۹، برگرفته از مقاله «ابومحمد حسن بن علی وشاء بجلی خزّاز کوفی».
