• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اتراب (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




اَتْراب (به فتح الف و سکون تاء) از واژگان قرآن کریم که در اصل به معنای هم‌سال است و در قرآن وصف حوریان بهشتی به معنای اینکه از حیث زیبائی، قدّ، قامت، حسن منظر و... با شوهران خود هم‌سال و برابراند.



اَتْراب: در اصل به معنای هم‌سال است و در قرآن وصف حوریان بهشتی به معنای اینکه از حیث زیبائی، قدّ، قامت، حسن منظر و... با شوهران خود هم‌سال و برابراند.


(وَ عِنْدَهُمْ قاصِراتُ الطَّرْفِ‌ اَتْرابٌ‌) (و نزد آنان همسرانى است كه تنها چشم به شوهرانشان دوخته‌اند، و همسن و سالند).
(فَجَعَلْناهُنَّ اَبْکاراً عُرُباً اَتْراباً) (و همه را دوشیزه قرارداديم، زنانى كه تنها به همسرشان عشق مى‌ورزند و خوش زبان و فصیح و همسن و سالند).
(... حَدائِقَ وَ اَعْناباً وَ کَواعِبَ‌ اَتْراباً) (باغ‌هايى سرسبز، و انواع انگورها، و حوريانى بسيار جوان و همسن و سال).
تِرْب (بر وزن حِبْر) به معنی هم‌سال است که در یک زمان به دنیا آمده باشند، بر خلاف دو قلو که در بطن واحد، از مادر واحد متولد می‌شوند و آنها را توامان گویند.
در اقرب الموارد هست: «التِّرْبُ‌ من ولد معک و اکثر ما یستعمل فی المؤنث یقال: هذه‌ تِرْبُ‌ فلانة اذا کانت علی سنّها»: ترب کسی است که با تو به دنیا آمده و بیشتر در مؤنث به کار می‌رود، گویند این دختر، ترب فلان دختر است در صورتی که هم‌سال باشند؛ و در مادّه «تام» آمده: توام از تمام حیوان آنست که با دیگری در یک دفعه به دنیا آید، دو فرد باشند یا بیشتر، «اتامت المرئة وضعت اثنین فی بطن».
گویند: دو هم‌سال را از آن ترب گفته‌اند که با هم خاک‌بازی می‌کنند که اصل ترب به معنی خاک است. به نظر می‌آید: حوریان بهشتی با هم‌دیگر هم‌سال و هم قد نیستند بلکه مراد تناسب آنها با شوهرانشان است، یعنی حوریان از حیث زیبائی، قدّ، قامت، حسن منظر و... با شوهران خود هم‌سال و برابراند.


كلمه اتراب سه بار در صفت حوريان بهشتى آمده است‌.


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۲۶۸.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۱۶۵.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۱۲.    
۴. ص/سوره۳۸، آیه۵۲.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۵۶.    
۶. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۲۱۸.    
۷. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۳۳۳.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۷۵۰.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۱۲۰.    
۱۰. واقعه/سوره۵۶، آیه۳۶-۳۷.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۳۵.    
۱۲. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۲۴.    
۱۳. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۲۱۳.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۳۱.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۱۵۴.    
۱۶. نبأ/سوره۷۸، آیه۳۲.    
۱۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۸۳.    
۱۸. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۶۹.    
۱۹. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۲۷۴.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۴۶.    
۲۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۲۴۹.    
۲۲. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج، ص۲۹۶.    
۲۳. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۱، ص۲۹۱.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "تراب"، ج۱، ص۲۶۸.    






جعبه ابزار