• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اتصال زمان شک و یقین

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



اتصال زمان شک و یقین به معنای ،عدم فصل یقین دوم میان شک و یقین مستصحب ؛ است و از ارکان استصحاب می باشد.




اتصال زمان شک و یقین ، از ارکان استصحاب و به این معنا است که بین زمان شک و یقین، یقین دیگرى فاصله نشود؛ مثل اینکه مکلف دیروز یقین به عدالت زید داشته و امروز یقین به عدم عدالت و سپس شک در عدالت وى پیدا کند ؛ در این صورت یقین به عدم عدالت ، بین یقین به عدالت و شک در آن، فاصله ایجاد مى کند .



در اعتبار اتصال زمان شک و یقین اختلاف است ؛ برخى از اصولی ها همانند مرحوم " نراقى " آن را معتبر مى دانند؛ ولى برخى دیگر همچون مرحوم " نایینى " ، بر این باورند که اتصال زمان شک و یقین معتبر نیست ، بلکه آن چه معتبر است ، اتصال زمان " مشکوک فیه " و " متیقن " است .



دلیل اعتبار اتصال زمان شک و یقین، قول امام معصوم (ع) است که فرمود : " لأنک کنت على یقین من طهارتک ، فشککت " .
مرحوم فاضل نراقی معتقد است : " فاء " در " فشککت " بر تعقیب و اتصال شک و یقین دلالت مى کند .


 
۱. خویی، ابو القاسم، مصباح الاصول، ج ۲، ص ۱۰-۹    
۲. حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج ۲، ص ۱۰۵۳    




آخوندخراسانی، محمدکاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص ۴۲۰.    
طباطبایى حكیم ، محمدتقى ، الاصول العامة للفقه المقارن ، ص ۴۵۴.
نائینی، محمد حسین، اجودالتقریرات، ج ۲، ص ۴۳۱    
فضلی ، عبد الهادی ، مبادى اصول الفقه ، ص ۱۱۷
نائینی، محمد حسین، فوائدالاصول، ج ۴، ص ۵۱۰-۵۱۱    
فاضل لنكرانی ، محمد ، سیرى كامل دراصول فقه ، ج ۱۵ ، ص ۳۲۶



مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی    





جعبه ابزار