• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اتقان

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



اتقان (به کسر الف) یا تَقن یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای محکم کردن می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در رابطه با خدای تعالی و آفرینش الهی از این واژه استفاده نموده است.



اتقان (به کسر الف) یا تَقن به معنای محکم کردن آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «اتقن الامر: احکمه.»


امام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با حق تعالی فرموده است: «و لکنه سبحانه دبّرها بلطفه و امسکها بامره و اتقنها بقدرته.» ضمیر «هاء» راجع به دنیا است.
همچنین در خطبه ۱۸۵، در جمله «و اتقن ترکیبه»: «متقن» اسم مفعول است که به معنای «محکم شده» است.
امام (علیه‌السلام) همچنین در رابطه با خلقت فرموده‌اند: «و لا ولجت علیه شبهة فیما قضی و قدّر، بل قضاء و متقن و علم محکم و امر مبرم.»
همچنین است خطبه ۱۸۲.


این واژه چهار ‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. فیروزآبادی، مجدالدین، القاموس المحیط، ج۴، ص۲۰۵.    
۲. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۷۶، خطبه۱۸۶.    
۳. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۷۰، خطبه۱۸۵.    
۴. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۹۶، خطبه۶۵.    
۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۶۱، خطبه۱۸۲.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اتقان»، ص۱۷۵.    






جعبه ابزار