اثایه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اثایه
اسم استراحتگاه میان راه
مدینه و
مکه، محل
نماز صبح پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم در
حجة الوداع می‌باشد.
اثایة به کسر، فتح و ضم همزه تلفظ شده است
که فتح آن نام آورتر است. برخی نیز آن را «اثاثة» یا «اثانة» آورده‌اند.
«اثایة» مکانی معروف در راه «
جحفه» در فاصله ۲۵ فرسخی
مدینه و
حدود چهار کیلومتری راه شوسه منتهی به
یمن است.
این
مکان حد فاصل و مرز میان دو منطقه «
حجاز» و «
تهامه» به شمار می‌آید.
برخی با افزودن کلمه «آبار» (چاه‌های آب)، یا «شرف» به ابتدای این کلمه، آن را «آبار الاثایه» و «شرف الاثایه»
معرفی کرده‌اند.
در حجة الوداع آن‌گاه که رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم برای انجام
اعمال حج از مدینه به سمت
مکه می‌رفت،
نماز صبح را در این منطقه خواند
و بعدها به همین سبب
مسجدی در این مکان بنا شد.
در همین مکان،
شتر ابوبکر که مسئولیت نگهداری آن بر عهده غلام ابوبکر و حامل مواد غذایی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم در
حجة الوداع بود، گم شد و پس از مدتی یکی از
صحابه آن را یافت.
اثایه امروزه میان مسافران و بومیان به نام «بئار الشفیه»، چند
چاه آب در حدود ۳۴ کیلومتری مسیجد در راه مدینه به
بدر، معروف است. بعضی از این چاه‌ها هنوز هم آب دارند.
در آن جا مسجدی نیز برای رسول خداست
که گویا همان مسجد الاثایه است.
امتاع الاسماع: المقریزی (م. ۸۴۵ق.)، به کوشش محمد عبدالحمید، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۲۰ق؛ سبل الهدی: محمد بن یوسف الصالحی (م. ۹۴۲ق.)، به کوشش عادل احمد و علی محمد، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۴ق؛ مراصد الاطلاع: صفی الدین عبدالمؤمن بغدادی (م. ۷۳۹ق.)، بیروت، دار الجیل، ۱۴۱۲ق؛ المعالم الاثیره: محمد محمد حسن شراب، ترجمه: شیخی، تهران، مشعر، ۱۳۸۳ش؛ المعالم الاثیره: محمد محمد حسن شراب، دمشق، دار القلم، ۱۴۱۱ق؛ معجم الادباء: یاقوت الحموی (م. ۶۲۶ق.)، دار المغرب الاسلامی، ۱۹۹۳م؛ معجم البلدان: یاقوت الحموی (م. ۶۲۶ق.)، بیروت، دار صادر، ۱۹۹۵م؛ معجم ما استعجم: عبدالله البکری (م. ۴۸۷ق.)، به کوشش السقاء، بیروت، عالم الکتاب، ۱۴۰۳ق؛ المغازی: الواقدی (م. ۲۰۷ق.)، به کوشش مارسدن جونس، بیروت، الاعلمی، ۱۴۰۹ق.
حوزه نمایندگی ولی فقیه در امور حج و زیارت، برگرفته از مقاله «اثایه».
