• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اجازه به مجاز معین در مجاز فیه غیر معین

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



اجازه به مجاز معین در مجاز فیه غیر معین، از اصطلاحات بکار رفته در علم حدیث بوده و به اذن نقل حدیث به شخص معینی گفته می‌شود که مورد اجازه غیر معین باشد.



یکی از صور اجازه مشایخ به افراد آن است که شخصی که به وی اجازه نقل حدیث داده شده، معیّن و مشخص باشد اما مورد اجازه غیر معین و غیر معلوم باشد که اصطلاحا از آن به "اجازه به مجاز معیّن در مجاز فیه غیر معین" تعبیر می‌شود.
مثل این که استاد حدیث بگوید: "اجزتک مسموعاتی او مرویاتی" به تو اجازه دادم مسموعات و مرویات مرا نقل کنی. در این صورت مرویات و مسموعاتی شیخ مشخص و معین نیست. این صورت نیز بنا به مشهور جایز است.
[۴] مدیر شانه‌چی، کاظم، درایة الحدیث، ص۱۳۵.
[۵] علامه نجفی، سیدضیاءالدین، ضیاء الدرایه، ص۵۸.
[۶] صالح، صبحی، علوم حدیث و اصطلاحات آن، ترجمه عادل نادرعلی، ص۷۵.



در تنظیم این مقاله از منابع زیر استفاده شده است:

سبحانی، جعفر، اصول الحدیث و احکامه.    
عاملی، علی بن احمد، الرعایة فی علم الدرایه.    
طریحی نجفی، فخرالدین، جامع المقال.    
• مدیر شانه‌چی، کاظم، درایة الحدیث.
• علامه نجفی، سیدضیاءالدین، ضیاء الدرایه.
• صالح، صبحی، علوم حدیث و اصطلاحات آن، ترجمه عادل نادرعلی.
قاسمی، محمد جمال‌الدین، قواعد التحدیث.    
مامقانی، عبدالله، مقباس الهدایه.    
صدر، سیدحسن، نهایة الدرایه.    


۱. سبحانی، جعفر، اصول الحدیث و احکامه، ص۲۲۷.    
۲. عاملی، علی بن احمد، الرعایة فی علم الدرایه، ص۲۶۶.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، جامع المقال، ص۴۰.    
۴. مدیر شانه‌چی، کاظم، درایة الحدیث، ص۱۳۵.
۵. علامه نجفی، سیدضیاءالدین، ضیاء الدرایه، ص۵۸.
۶. صالح، صبحی، علوم حدیث و اصطلاحات آن، ترجمه عادل نادرعلی، ص۷۵.
۷. قاسمی، محمد جمال‌الدین، قواعد التحدیث، ص۲۰۳.    
۸. مامقانی، عبدالله، مقباس الهدایه، ج۳، ص۱۱۷.    
۹. صدر، سیدحسن، نهایة الدرایه، ص۴۵۴.    



پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «اجازه به مجاز معین در مجاز فیه غیر معین»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۴/۱۲.    



جعبه ابزار