احترامی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احترامی ehterāmī، منوچهر (۱۳۲۰-۱۳۸۷ ش/ ۱۹۴۱- ۲۰۰۹ م)، طنزپرداز، شاعر و نویسندۀ داستان کودکان.
احترامی در یکی از محلههای شرق تهران زاده شد. پدرش کارمند وزارت دارایی، و مادرش از خاندانی روحانی، خواهر آیتالله میرزا ابوالحسن شعرانی، از علمای برجسته بود. بهگفتۀ خودش پیشینۀ سکونت اجداد پدری و مادری او در تهران به سدۀ ۹ ق میرسد.
مرسلی، ۷۵؛
احترامی در ۱۳۲۷ ش، ابتدا به
دبستان محمدیه و سپس به
دبستان سلمان رفت. کودکی و نوجوانی وی همزمان با جنگ جهانی دوم و کودتای ۲۸ مرداد بود.
او در ۱۳۳۳ ش، در
دبیرستان اقبال به تحصیل در رشتۀ ریاضی پرداخت، و مدتی پس از آن، برای ادامۀ تحصیل در رشتۀ ادبی به
دبیرستان مروی و سپس
دارالفنون رفت.
در ۱۳۳۹ ش، در
دانشکده حقوق دانشگاه تهران پذیرفته شد و پس از اخذ لیسانس از این دانشگاه در مرکز آمار ایران مشغول به کار شد.
احترامی نخستین کار فکاهیاش را در ۱۳۳۷ ش برای مجلۀ توفیق نوشت و بهسبب این تألیف در همین سال به عضویت هیئت تحریریۀ توفیق درآمد و تا زمان توقیف این نشریه (۱۳۵۰ ش)، با آن همکاری داشت. پس از آن فعالیت خود را بر کار در رادیو متمرکز کرد. او نویسندۀ برنامۀ صبح جمعه با رادیو بود و نمایشنامههای ماندگاری را در رادیو خلق کرد.
احترامی با نشریات طنز بسیاری از جمله آهنگر، رفتگر و گلآقا
همکاری داشت. بیشتر کارهای احترامی در نشریات با امضای مستعار م. پسرخاله و الف ـ اینکاره، به چاپ میرسید. در دهۀ ۱۳۶۰ ش با نام مستعار پورنگ، اشعاری برای کودکان سرود که چندی بعد، بسیار مشهور شد. از معروفترین کتابهای کودک سرودۀ او میتوان به حسنی نگو یه دسته گل، سلیمان بابا سلیمان، و دزده و مرغ فلفلی اشاره کرد که بهسبب داشتن زبان ساده و روان مورد استقبال عموم قرار گرفت.
بهجز آثار یادشده، کتاب دیگری از او به چاپ نرسیده، و آثاری که از او موجود است، معمولاً حاصل گردآوری تألیفاتش در مطبوعات است. برای نمونه، کتاب جامع الحکایات، مجموعه طنزهای او در هفتهنامۀ گلآقا را میتوان نام برد که از سوی انتشارات گلآقا در ۱۳۷۸ ش، چاپ شده است.
همچنین انتشارات سورۀ مهر، مجموعهای از آثار و گفتوگویی طولانی با وی را در جلد اول مجموعۀ طنزآوران امروز ایران، منتشر کرده است.
فعالیت احترامی در زمینۀ طنز، منحصربه خلق این آثار نمیشد؛ وی تحقیقاتی در این زمینه داشت که بیشتر در مجلۀ گلآقا چاپ شده است؛ تحقیقی جامع دربارۀ طنز دورۀ مشروطه (صدر، همانجا) و کتابی با عنوان طنز در ادبیات تعزیه، که بهدلایلی نامعلوم اجازه انتشار نیافت، از جملۀ این دست آثار او است.
منوچهر احترامی ازدواج نکرد و مدت زیادی از زندگی خود را صرف تألیف و طنزپردازی کرد.
وی در ۲۲ بهمن ۱۳۸۷، براثر عارضۀ قلبی در تهران درگذشت و در قطعۀ هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
•
هنری، گلاله، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه تهران بزرگ، برگرفته از مقاله «احترامی»، ص۴۰.