مانند: (وما یعلم تاویله الا الله والراسخون فی العلم یقولون آمنا به کل من عند ربنا…)؛ "با آنکه تاویلش را جز خدا و ریشه داران در دانش کسی نمیداند که میگویند ما بدان ایمان آوردیم همه (چه محکم و چه متشابه ) از جانب پروردگار ماست".
در این آیه دو احتمال وجود دارد: ۱. عطف «الراسخون» بر «الله»؛ ۲. استیناف ( مبتدا بودن آن). بنابر احتمال اول، تاویل آیات متشابه را غیر از خدا، راسخون در علم هم میدانند. و بنا بر احتمال دوم، تاویل متشابهات را فقط خدا میداند. اغلب اهل سنت طرف دار استیناف (قول دوم) هستند؛ ولی مشهورشیعه و بعضی از اهل سنت و به ویژه بعضی از بزرگترین نحویان قدیم و جدید، طرفدار عطف (قول اول) هستند.
[۲]زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۲، ص۲۱.
[۳]سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۳، ص۰۶.
[۴]سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۳، ص۵.