«عطف» یکی از توابع است که از متبوعش پیروی می‌کند؛ و بر دو قسم است: عطف به حروف و عطف بیان. عطف به حروف یا عطف نسق، تابعی است که به کمک حروف عطف با معطوف علیه رابطه برقرار می‌کند؛ به دیگر سخن، تابعی است که برخی حروف میان آن و متبوعش فاصله می‌شوند؛ مانند: عطف «ابراهیم» بر «نوح» با حرف «واو» در آیه : (ولقد ارسلنا نوحا وابراهیم)؛ «به راستی نوح و ابراهیم را به رسالت فرستادیم».
