• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عطف

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



عطف به یکی از انواع توابع نحوی اطلاق می‌شود و از اسلوب‌های ادبی قرآن می‌باشد.



«توابع» کلماتی هستند که در اعراب استقلال ندارند؛ بلکه اعراب آن‌ها تابع اعراب کلمه دیگری است که آن را متبوع می‌گویند.


«عطف» یکی از توابع است که از متبوعش پیروی می‌کند؛ و بر دو قسم است: عطف به حروف و عطف بیان.
عطف به حروف یا عطف نسق، تابعی است که به کمک حروف عطف با معطوف علیه رابطه برقرار می‌کند؛ به دیگر سخن، تابعی است که برخی حروف میان آن و متبوعش فاصله می‌شوند؛ مانند: عطف «ابراهیم» بر «نوح» با حرف «واو» در آیه : (ولقد ارسلنا نوحا وابراهیم)؛ «به راستی نوح و ابراهیم را به رسالت فرستادیم».


در یک تقسیم، عطف نسق برسه قسم است: عطف بر لفظ ؛ عطف بر محل ؛ عطف توهم .
و نیز عطف خاص بر عام ، عطف عام بر خاص ، و عطف احد مترادفین، از دیگر انواع عطف به شمار می‌آیند.
[۲] بستانی، بطرس، ۱۸۹۸ - ۱۹۶۹، محیط المحیط قاموس مطول للغة العربیة، ص۶۱۱.
[۶] خرمشاهی، بهاء الدین، ۱۳۲۴ -، دانش نامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۴۶۲.
[۷] تهانوی، محمد اعلی بن علی، - ۱۱۵۸؟ ق، کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ج۳، ص۲۷۷.



قواعد عطف.
عطف بیان .


۱. حدید/سوره۵۷، آیه۲۶.    .
۲. بستانی، بطرس، ۱۸۹۸ - ۱۹۶۹، محیط المحیط قاموس مطول للغة العربیة، ص۶۱۱.
۳. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۲، ص(۳۸۰-۳۸۴).    
۴. زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۲، ص۴۷۲.    
۵. زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۲، ص۴۶۲.    
۶. خرمشاهی، بهاء الدین، ۱۳۲۴ -، دانش نامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۴۶۲.
۷. تهانوی، محمد اعلی بن علی، - ۱۱۵۸؟ ق، کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ج۳، ص۲۷۷.



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله«عطف».    



جعبه ابزار